Jobs 6

1 Då tok Job til ords og svara:

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,

O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.

Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?

Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?

Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.

Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!

Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!

Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.

Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?

Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.

Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.

Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.

Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.

Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.

Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;

Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.

Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?

Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!

Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.

Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.

I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?

Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?