Jobs 6
1 Då tok Job til ords og svara:
ヨブ應へて曰く
2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
願はくは我憤恨の善く權られ 我懊惱の之とむかひて天秤に懸られんことを
3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
然すれば是は海の沙よりも重からん 斯ればこそ我言躁妄なりけれ
4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
それ全能者の箭わが身にいりわが魂神その毒を飮り 神の畏怖我を襲ひ攻む
5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
野驢馬あに靑草あるに鳴んや 牛あに食物あるに吽らんや
6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
淡き物あに鹽なくして食はれんや 蛋の白あに味あらんや
7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
わが心の觸ることを嫌ふ物是は我が厭ふ所の食物のごとし
8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
願はくは我求むる所を得んことを願はくは神わが希ふ所の物を我に賜はらんことを
9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
願はくは神われを滅ぼすを善とし 御手を伸て我を絶たまはんことを
10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
然るとも我は尚みづから慰むる所あり 烈しき苦痛の中にありて喜ばん 是は我聖者の言に悖りしことなければなり
11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
我何の氣力ありてか尚俟ん 我の終いかなれば我なほ耐へ忍ばんや
12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
わが氣力あに石の氣力のごとくならんや 我肉あに銅のごとくならんや
13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
わが助われの中に無にあらずや 救拯我より逐はなされしにあらずや
14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
憂患にしづむ者はその友これを憐れむべし 然らずば全能者を畏るることを廢ん
15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
わが兄弟はわが望を充さざること溪川のごとく 溪川の流のごとくに過さる
16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
是は氷のために黑くなり 雪その中に藏るれども
17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
温暖になる時は消ゆき熱くなるに及てはその處に絶はつ
18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
隊旅客身をめぐらして去り空曠處にいたりて亡ぶ
19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
テマの隊旅客これを望みシバの旅客これを慕ふ
20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
彼等これを望みしによりて愧恥を取り 彼處に至りてその面を赧くす
21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
かく汝等も今は虚しき者なり 汝らは怖ろしき事を見れば則ち懼る
22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
我あに汝等我に予へよと言しこと有んや 汝らの所有物の中より物を取て我ために饋れと言しこと有んや
23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
また敵人の手より我を救ひ出せと言しことあらんや 虐ぐる者の手より我を贖へと言しことあらんや
24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
我を敎へよ 然らば我默せん 請ふ我の過てる所を知せよ
25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
正しき言は如何に力あるものぞ 然ながら汝らの規諫る所は何の規諫とならんや
26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
汝らは言を規正んと想ふや 望の絶たる者の語る所は風のごときなり
27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
汝らは孤子のために籤を掣き 汝らの友をも商貨にするならん
28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
今ねがはくは我に向へ 我は汝らの面の前に僞はらず
29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
請ふ再びせよ 不義あらしむる勿れ 請ふ再びせよ 此事においては我正義し
30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
我舌に不義あらんや 我口惡き物を辨へざらんや
