Jobs 6
1 Då tok Job til ords og svara:
Ket simmungbat ni Job ket kinunana,
2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
“O, no maitimbang laeng ti ladingitko; no maiparabaw laeng iti timbangan dagiti didigrak!
3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
Ta ita, mabalin a nadagdagsen daytoy ngem kadagiti darat kadagiti baybay. Dayta ti makagapo a nagubsang dagiti sasaok.
4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
Ta adda kaniak dagiti pana ti Mannakabalin amin, umin-inom ti espirituk iti sabidong; inyurnos dagiti didigra ti Dios dagiti bagbagida nga agsasaruno a maibusor kaniak.
5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
Aguga kadi ti atap nga asno no adda ruotna? Wenno agemmak kadi iti bisinna ti baka no adda taraonna?
6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
Mabalin kadi a kanen ti natamnay nga awan asinna? Wenno adda kadi ti aniaman a ramanna ti puraw iti itlog?
7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
Agkedkedak a mangsagid kadagitoy; kasla makarimon a taraon dagitoy kaniak.
8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
O, a maadda koma kaniak ti kiddawko; o, patgan koma ti Dios ti banag a tartarigagayak:
9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
a makaay-ayo koma iti Dios a rumekennak a mammaminsan, a palukayanna koma dagiti imana ket putdennakon manipud iti daytoy a biag!
10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
Daytoy latta koman ti mangliwliwa kaniak- uray no agrag-oak iti ut-ot a saan a makiskissayan: a saanko nga inlibak dagiti sasao ti Nasantoan.
11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
Ania ti pigsak, a nasken a padasek iti aguray? Ania ti paggibusak, a nasken a paatiddugek ti biagko?
12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
Ti kadi pigsak ket pigsa dagiti bato? Wenno naaramid kadi iti bronse ti lasagko?
13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
Pudno kadi a saanko a matulungan ti bagik, ken naikkaten kaniak ti kinasirib?
14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
Iti tao a dandanin matalimudaw, rumbeng nga ipakita dagiti gayyemna ti kinapudno; uray kenkuana a nanglaksid iti panagbuteng iti Mannakabalin amin.
15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
Ngem nagbalin a napudno kaniak dagiti kakabsatko a kas iti nagayusan ti waig iti disierto, kasla dalan ti danum a mamagaan,
16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
a limmibeg gapu iti panangkalob ti yelo kadagitoy, ken gapu kadagiti niebe nga aglemlemmeng kadagitoy.
17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
Inton marunawda, mapukawda; inton pumudot, marunawda iti ayanda.
18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
Sumiasi dagiti bunggoy dagiti agdaldaliasat iti dalanda nga agbirok iti danum; agalla-allada iti langalang a daga ket kalpasanna mapukawda.
19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
Nagbirok sadiay dagiti bunggoy dagiti agdaldaliasat a naggapu idiay Tema, kabayatan a nangnamnama kadakuada dagiti bunggoy ti Saba.
20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
Naupayda gapu ta mamatida a makabirokda iti danum; Napanda sadiay, ngem naallilawda.
21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
Ta ita dakayo a gagayyemko ket awan serserbiyo kaniak; nakitayo ti nakaam-amak a kasasaadko ket nagbutengkayo.
22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
Imbagak kadi kadakayo, 'Ikkandak iti maysa a banag? Wenno, 'Mangidiayakayo iti sagut kaniak manipud kadagiti kinabaknangyo?
23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
Wenno, 'Isalakandak manipud iti ima dagiti kabusorko? Wenno, 'Sakaendak manipud kadagiti ima dagiti mangidaddadanes kaniak?’
24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
Isurodak, ket agulimekak, ipakaawatyo kaniak dagiti nagbiddutak.
25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
Anian a nagsakit dagiti napudno a sasao! Ngem dagiti panagrasrasonyo, kasano a mababalawdak?
26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
Panggepyo kadi a saan nga ikankano dagiti sasaok, tratratoenyo kadi dagiti sasao ti maup-upay a tao a kasla angin?
27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
Pudno, paggiginnasatanyo ti ulila nga ubing, ken makitinnawarkayo kadagiti gagayyemyo a kasla tagilako.
28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
Ita ngarud, pangngaasiyo ta kitaendak, ta awan duadau a saanak nga agulbod iti rupayo.
29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
Agtalnakayo, agpakpakaasiak kadakayo; awan koma iti kinakillo kadakayo; Pudno, agtalnakayo, ta nalintegak.
30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
Adda kadi kinadakes iti dilak? Saan kadi a madlaw ti ngiwatko dagiti mapagduadua-an a banbanag?
