Jobs 6

1 Då tok Job til ords og svara:

Ijob respondis kaj diris:

2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?