Jobs 6
1 Då tok Job til ords og svara:
To naah Job mah,
2 «Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
3 det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
4 For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
5 Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
6 Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
7 Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
8 Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
9 Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
10 Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
11 Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
12 Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
13 Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
14 Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
15 Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
16 Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
17 men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
18 Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
19 Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
20 men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
21 So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
22 Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
23 og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
24 Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
25 Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
26 Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
27 De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
28 Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
29 Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
30 Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
