Jobs 5

1 Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?

Mikoiha arè! ia ty ao t’ie hanoiñe azo! Ia amo masiñeo ty hitoliha’o?

2 Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.

Mañe-doza ami’ty minè ty hasosora’e, zevoñe’ i famarahia’ey ty derendereñe.

3 Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.

Fa nitreako te nivahatse ty dagola, fe nozoñeko amy zao ty akiba’e.

4 Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.

Lavi-pipalirañe o tiri’eo, demoheñe an-dalambey ey, vaho tsy eo ty mpandrombake.

5 Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.

Kamae’ o salikoeñeo ty nitatahe’e, tsindrohe’ iereo boak’am-patik’ao; midañadaña amo vara’eo ty kòboñe

6 Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;

Tsy miboak’ an-debok’ ao ty hasotriañe, naho tsy mitiry an-tane ao ty hankàñe;

7 nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.

Fe ampoheke t’indaty te samake manahake ty fionjona’ ty fipitsin’afo.

8 Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,

Izaho ho nipay an’Andrianañahare vaho i Andrianamboatse ty nitaroñako o entakoo—

9 som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,

amy Mpanao raha mampañeveñe tsy taka-tsikaraheñey, raha tsitantane tsivatse.

10 som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,

I mampahavy orañe an-tane atoy, vaho mañirake rano an-teteke ey;

11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,

Hampitongoà’e ambone o mirèkeo, le honjonem-b’am-pipalirañe o mandalao.

12 som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,

Avorembore’e ty kilili’ o kalitakeo, soa tsy hahapi-draha o taña’eo.

13 som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.

Tsepahe’e ami’ty fikitrofa’e o kanteo, vaho misaok’ añe ty fikinià’o mengokeo.

14 Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.

Ie manjo ieñe te antoandro, mijimenjimè hoe an-kaleñe te tsipinde-mena.

15 Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,

Fe rombahe’e am-pibara am-bava’iareo, ty rarake am-pità’ o maozatseo.

16 so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.

Aa le aman-ko tamae’e o rarakeo, fe mampikite-bava ty haratiañe.

17 Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!

Haha t’indaty endahan’ Añahare; le ko tsambolitio’o ty fandilova’ i El-Sadai.

18 Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.

Ie mandafa, le bandie’e; mitrabake, le melañe’ o fità’eo.

19 Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.

Ho haha’e irehe am-peh’ohatse eneñe; Eka, im-pito tsy hipaok’ azo ty hankàñe.

20 I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;

Ho jebañe’e ami’ty havilasy irehe an-tsan-kerè, naho ami’ty haozara’ i fibaray an-tsàn’aly.

21 for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;

Harovan-drehe ami’ty fifiaham-pameleke, f’ie tsy ho hembañe te itsatohan-kekoheko.

22 du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;

Hiankahafa’o ty hankàñe naho ty kerè, le tsy hatahora’o ze bibi’ ty tane toy.

23 du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.

Ie hirai-lia amo vato an-tetekeo vaho hiharo-rehak’ ama’o o biby an-kivokeo.

24 Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.

Ho rendre’o te mierañerañe ty akiba’o, ho tilihe’o ty golobo’o le tsy ho motso ze ama’e ao.

25 Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.

Ho fohi’o te maro o ana’oo, ho mira ami’ty hatsifotofoto’ o ahetse an-tane atoio o tarira’oo.

26 I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.

Homb’an-kibori’o ao irehe ami’ty haañon-kaantera’o, manahake ty fitroara’ o toboron’ ampembao an-tsa’e.

27 Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»

Heheke! fa nitsikarahe’ay, le ie Izay. Inao! irendreho, ho ami’ty hasoa’o.