Jobs 5
1 Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
3 Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
4 Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
5 Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
6 Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
7 nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
8 Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
9 som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
10 som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:
11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:
12 som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:
13 som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
14 Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
15 Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
16 so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
17 Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
18 Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
19 Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
20 I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
21 for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
22 du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
23 du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24 Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
26 I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
