Jobs 5
1 Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?
2 Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.
3 Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.
4 Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.
5 Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.
6 Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.
7 nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.
8 Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;
9 som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;
10 som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,
11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.
12 som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.
13 som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.
14 Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.
15 Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.
16 so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.
17 Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;
18 Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.
19 Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.
20 I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.
21 for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.
22 du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;
23 du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.
24 Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.
25 Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.
26 I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.
27 Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.
