Jobs 5
1 Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
Khue laeh nang aka doo om nim? U hlangcim taengah na mael ve.
2 Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
Aka ang te konoinah loh a ngawn tih hloih loh thatlainah a duek sak.
3 Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
Aka ang loh a yung a hlak ka hmuh vaengah a tolkhoeng buengrhuet ka tap.
4 Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
A ca rhoek te khangnah lamloh lakhla tih vongka ah a phop uh vaengah aka huul om pawh.
5 Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
A cangah te bungpong loh a caak pah tih hlinghang lamkah a loh dae a thadueng te tuihal loh a mam pah.
6 Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
Laipi lamloh boethae thoeng pawt tih diklai lamloh thakthaenah a poe bal moenih.
7 nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
Tedae hlang he thakthaenah khuiah a sak tih rhaek ca rhoek bangla ding hang.
8 Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
Tedae kai tah Pathen te ka toem vetih Pathen taengah ni ka dumlai khaw ka hal eh.
9 som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
A len la a saii vaengah khobaerhambae te khenah lek pawh, tae lek pawh.
10 som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
Diklai hman ah khotlan a paek tih lohma li ah tui a hlah.
11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
Tlarhoel rhoek te hmuensang ah a khueh tih kopang rhoek te khangnah khuila a hoeptlang.
12 som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
Aka thaai kah kopoek te a phae tih a kut loh lungming cueihnah saii thai pawh.
13 som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
Aka cueih khaw amah kah rhaithinah neh a tuuk tih aka hlang hnuei kah cilsuep he hma paitok.
14 Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
Khothaih ah a hmuep neh hum uh tih khothun ah khoyin bangla a phatuem uh.
15 Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
Khodaeng te amih ka dongkah cunghang lamlong khaw tlungluen kut lamloh a khang.
16 so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
Te dongah tattloel ham ngaiuepnah om dae dumlai loh amah ka a buem.
17 Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
Pathen loh a toel hlanghing he a yoethen tih Tlungthang kah thuituennah sit boeh.
18 Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
Amah loh a tloh sak dae a hma te a poi pah tih a kut dongah hoeih uh.
19 Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
Citcai parhuk lamloh nang n'huul vetih a parhih ah yoethae loh nang soah m'ben mahpawh.
20 I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
Nang te khokha vaengah dueknah lamloh, caemtloek vaengah cunghang kut lamloh n'lat ni.
21 for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
Olka dongkah rhuihet lamloh n'thuh vetih rhoelrhanah a pai vaengah na rhih mahpawh.
22 du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
Rhoelrhanah khui neh khokha rhamling khuiah na luem vetih diklai mulhing te na rhih mahpawh.
23 du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
Na paipi te khohmuen lungto taengah om vetih kohong mulhing loh nang taengah n'thuung ni.
24 Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
Na dap kah rhoepnah te na ming vetih na tolkhoeng na soep vaengah na hmaai mahpawh.
25 Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
Na tiingan muep na ming vetih na cadil cahma te khohmuen baelhing bangla om ni.
26 I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
A tue vaengkah canghlom a coi bangla na hminkhah vaengah phuel te na paan ni.
27 Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
He tah amah la n'khe uh tangloeng he ne. He he hnatun lamtah namah loh namah dongah ming,” a ti nah.
