Jobs 41
1 Kann du fiska krokodillen, binda tunga hans med taum,
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Draga snor i gjenom nosi, hogga krok i kjaken hans?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Vil han tigga um nåde, tala mjuke ord til deg?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Tru han vil gjera samband med deg og din træl for alltid verta?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Kann du han som leikfugl halda for smågjentorne i band?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Handlar fiskarlag med honom, skiftar ut til kræmarar?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Kann hans hud med spjot du fylla, og hans hovud med harpunar?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Berre prøv - du skal det minnast; enn ein gong du gjer det ikkje!
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Kvar og ein vil missa voni, verta feld ved syni av han.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Ingen torer eggja honom; kven kann då mot meg reisa?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Kven gav meg, so eg gjev att? Under himmeln alt eg eig.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Ei eg tegjer um hans lemer, um hans sterke, væne bygnad.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Kven hev drege brynja av han, Gjenge inn i duble tanngard?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Kven hev opna kjakeporten? Rædsla kring hans tenner ligg.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Sterke er hans skjolde-rader, feste med ei fast forsigling.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Tett dei ligg innåt kvarandre, ingi luft slepp millom deim.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Eine skjolden i den andre heng i hop, skilst ikkje åt.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Ljos ifrå hans njosing strålar, augo skin som morgonroden.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Or hans gap skyt brandar fram, gneistar sprutar derifrå.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Or hans nasar stig det røyk, liksom eim or kjel som kokar.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Anden hans set eld på kol, logen ut or gapet stend.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 I hans nakke styrken bur, rædsla spring framfor hans åsyn.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Tette sit kjøtvalkarne, støypte fast urikkelg.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Hjarta hans er hardt som stein, fast som understein i kverni.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Kjempor ræddast når han ris, misser både mod og hugs;
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Sverd vil ikkje bita på, ikkje skot med spjot og pil.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Jarn agtar han liksom strå, kopar nett som fauskeved.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Ei han vik for bogesonen; stein frå slyngja vert som halm,
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 og stridsklubba vert som strå, og han lær åt spjot som susar.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Under han er kvasse broddar, spor dei set som treskjeslede.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Djupet kokar som ei gryta, sjøen som ein salvekjel.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Vegen lyser etter honom, djupet skin som sylverhår.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Liken hans på jord ei finst, denne skapning utan ræddhug.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Han ser ned på alt som høgt er, konge yver alle kaute.»
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
