Jobs 4

1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

۱ و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 «Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?

۲ «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

3 På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;

۳ اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

4 med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.

۴ سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

5 Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!

۵ لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

6 Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.

۶ آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

7 Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?

۷ الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

8 Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;

۸ چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

9 dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.

۹ از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

10 Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;

۱۰ غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

11 og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.

۱۱ شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

12 Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,

۱۲ «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

13 som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.

۱۳ در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

14 Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;

۱۴ خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

15 ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;

۱۵ آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

16 og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:

۱۶ در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?

۱۷ که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

18 Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -

۱۸ اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

19 enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.

۱۹ پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

20 Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.

۲۰ از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

21 Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»

۲۱ آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.