Jobs 4
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Eliifaaz namichi Teemaan sun akkana jedhee deebise:
2 «Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
“Yoo namni tokko sitti dubbachuu yaale, ati ni komattaa? Garuu eenyutu dubbachuu dhiisa?
3 På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
Ati akka nama baayʼee barsiifte, akka harka dadhabaa illee jajjabeessite yaadadhu.
4 med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
Dubbiin kee warra gatantaran gargaaree dhaabeera; atis jilba laafe jabeessiteerta.
5 Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
Amma garuu rakkinni sirra gaʼe; atis abdii kutatteerta; rakkinni si miidheera; atis rifatteerta;
6 Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
Waaqa sodaachuun kee irkoo kee, qajeelinni karaa keetiis abdii kee mitii?
7 Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
“Ammas yaadadhu; namni qulqulluun takkumaa badee beekaa? Qajeelonni eessatti badanii beeku?
8 Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
Akka ani hubadhetti warri waan hamaa qotatan, kanneen waan hamaa facaasanis isuma haammatu.
9 dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
Isaanis hafuura Waaqni isaanitti baafatuun badu; hafuuraa dheekkamsa isaaniitiinis ni barbadeeffamu.
10 Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
Leenci ni aada; ni gururiʼas; ilkaan leenca saafelaa garuu ni caccaba.
11 og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
Leenci jabaan waan adamsu dhabee ni duʼa; ilmaan leenca dhaltuus ni bittinnaaʼu.
12 Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
“Dubbiin tokko icciitiidhaan naa fidame; gurri koos asaasa isaa dhagaʼe.
13 som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
Abjuu halkanii sodaachisaa keessa, yommuu hirribni cimaan nama qabatutti,
14 Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
sodaa fi hollachuun na qabatee lafee koo hunda raase.
15 ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
Hafuurri luffi jedhee fuula koo dura darbe; rifeensi dhagna koos kaʼee dhaabate.
16 og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
Innis ni dhaabate; ani garuu inni maal akka taʼe hubachuu hin dandeenye. Fakkiin tokko ija koo dura dhaabate; anis sagalee tasgabbii kan akkana jedhu tokkon dhagaʼe:
17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
‘Namni duʼa hin oolle, Waaqa caalaa qajeelaa taʼuu dandaʼaa? Namni Uumaa isaa caalaa qulqulluu taʼuu dandaʼaa?
18 Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
Waaqni tajaajiltoota isaa hin amanatu; ergamoota isaas balleessaa isaaniitiin ni gaafata;
19 enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
yoos warri manneen suphee keessa jiraatan, warri hundeen isaanii biyyoo taʼe, warri bilii caalaa burkutaaʼan immoo akkam haa taʼan ree?
20 Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
Isaan ganamaa fi galgala gidduutti burkutaaʼu; tasumas bara baraan ni badu.
21 Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
Akka isaan ogummaa malee duʼaniif funyoon dunkaana isaanii hin luqqifamnee?’
