Jobs 4

1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

Na Eliphaz el fahk, “Job, ku kom ac toasrla nga fin sramsram?

2 «Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?

Nga koflana misla ac tia fahk nunak luk.

3 På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;

Kom luti mwet puspis tari, Ac akkeye poun mwet su munas.

4 med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.

Ke pacl sie mwet el munasla ac tukulkul, Kas lom tuh akkeyal elan tuyak.

5 Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!

Na inge ke kom pa sun ongoiya uh, Kom arulana lofongla kac.

6 Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.

Kom tuh alu nu sin God, ac moul lom arulana suwohs; Ke ma inge fal na in oasr lulalfongi ac finsrak lom.

7 Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?

Srike esam lah acnu oasr pacl se sie mwet suwoswos el sun ongoiya, Ku sie mwet wangin mwata el wotla liki sou lal?

8 Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;

Nga liye tari ke mwet uh ac taknelik orekma sesuwos, In ima lun ma koluk; Na elos ac kosrani pac sesuwos ac ma koluk.

9 dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.

In kasrkusrak lun God, El kunauselosla oana sie paka.

10 Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;

Mwet koluk elos kou ac wowo oana lion uh, Tuh God El kutongulosi ac kotala wihselos.

11 og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.

Oana luman lion su wangin ma elan uniya ac kang, Elos ac misa, ac tulik natulos nukewa fahsrelik.

12 Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,

“Sie pacl ah oasr kas se tuku kakasrisrikna; Aok arulana srikla pusra, apkuranna ngan tia ku in lohng.

13 som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.

Pusra se inge lusrongla motul luk ah oana sie mweme koluk. Nga rarrar,

14 Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;

Ac monuk nufon usrusryak ke sangeng.

15 ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;

Sie engyeng na srisrik ukya mutuk, Ac monuk nufon tuninmihsrisrla ke sangeng.

16 og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:

Nga liye lah oasr ma se tu insac; A nga ne ngetang nu kac, nga tia ku in akilen lah mea se. Mihsna in pacl sac, ac nga lohng sie pusra kasla, fahk mu:

17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?

‘Ya sie mwet ku in suwoswos ye mutun God? Ya mwet se ku in nasnasna ye mutun El su oralla?

18 Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -

God El tia lulalfongi mwet kulansap lal inkusrao. Finne lipufan uh, El konauk lah oasr pac ma elos sufalla kac.

19 enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.

Kom nunku mu El ku in lulalfongi sie ma su orekla ke fohk kle, Sie ma orekla ke fohk, su fisrasr in itungyuki oana sie srenyuhu?

20 Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.

Sahp sie mwet ac ku in moul ke lotutang uh, A ekela na el misa, wangin eteya.

21 Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»

Ma lal nukewa ac itukla lukel; El ac misa, a srakna wangin etauk in el.’