Jobs 4
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Ket simmungbat ni Elifaz a Temanita ket kinunana,
2 «Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
No padasen ti siasinoman a makisarita kenka, agladingitka kadi? Ngem siasino ti makalapped kenkuana nga agsao?
3 På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
Kitaem, adu ti sinursurwam; pinapigsam dagiti nakapsut nga ima.
4 med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
Sinaranay dagiti sasaom isuna a matmatnag, pinatibkermo dagiti nalupoy a tumeng.
5 Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
Ngem ita dimteng kenka ti riribuk, ket maupayka; sagsagidenaka, ket marirriribukanka.
6 Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
Saan aya a ti panagbutengmo ti Dios ti mangted koma kenka iti kinatalged? Saan aya a ti kinapudno dagiti wagasmo ti mangted koma kenka ti namnama?
7 Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
Panunotem daytoy, ipakpakaasik kenka: siasino iti napukaw nga awan basolna? Wenno kaano a naputed ti nalinteg a tao?
8 Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
Segun iti napaliiwko, dagiti agarado iti basol ken agmula iti riribuk, isu met laeng ti apitenna.
9 dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
Mapukawda babaen iti anges ti Dios; maibusda babaen iti gil-ayab ti pungtotna.
10 Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
Ti panagngernger ti leon, ti timek iti narungsot a leon, dagiti ngipen dagiti urbon a leon—natuppoldan.
11 og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
Mapukaw ti nataengan a leon gapu iti kinaawan dagiti natiliw: naiwarawara dagiti urbon ti kabaian a leon iti sadinoman.
12 Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
Ita, sililimed a naiyeg kaniak ti maysa a banag; nakangngeg ti lapayagko ti arasaas maipanggep iti daytoy.
13 som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
Kadagiti panpanunot manipud kadagiti sirmata iti rabii, idi sumamay ti narnekan a pannaturog kadagiti tattao.
14 Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
Immay kaniak ti panagbuteng ken panagpigerger, ket pinagkintayegna dagiti amin a tulangko.
15 ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
Kalpasanna, limmabas ti maysa nga espiritu iti sangoanak; simgar dagiti buok ti lasagko.
16 og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
Nagtakder ti espiritu a saan nga agkutkuti, ngem saanko a mailasin ti langana. Adda maysa a ladawan iti sangoanan dagiti matak; adda iti panagulimek, ket nakangngegak iti timek a nagkuna,
17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
“Mabalin kadi a nalinlinteg ti maysa a tao ngem ti Dios? Mabalin kadi a nasinsin-aw ti tao ngem ti Nangaramid kenkuana?
18 Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
Kitaem, no saan nga agtalek ti Dios kadagiti adipenna; no pabasolenna dagiti anghel iti kinamaag,
19 enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
kasano nga ad-adda a pudno daytoy kadagiti agnanaed kadagiti pitak a balay, a ti pundasyonda ket adda iti tapuk, a nabibiit a marumek ngem iti akot-akot?
20 Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
Madadaelda iti nagbaetan ti agsapa ken ti rabii; mapukawda iti agnanayon nga awan ti siasinoman a makadlaw kadakuada.
21 Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
Saan kadi a nauyos dagiti galut ti toldada iti nagtetengngaanda? Matayda; matayda nga awanan ti kinasirib.
