Jobs 4
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Sai Elifaz mutumin Teman ya amsa,
2 «Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
“In wani ya yi maka magana, za ka ji haushi? Amma wa zai iya yin shiru?
3 På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
Ka tuna yadda ka yi wa mutane da yawa magana, yadda ka ƙarfafa hannuwa marasa ƙarfi.
4 med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
Maganarka ta ƙarfafa waɗanda suka yi tuntuɓe; ka ƙarfafa gwiwoyin da suka rasa ƙarfinsu.
5 Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
Amma yanzu wahala ta zo maka, sai ka karaya; wahala ta sa ka rikice.
6 Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
Ashe bai kamata ka dogara ga Allahnka ba, amincinka kuma yă zama begenka?
7 Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
“Ka duba ka gani yanzu. Wane marar laifi ne ya taɓa hallaka? Ko an taɓa hallaka masu adalci?
8 Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
Na kula cewa waɗanda suke huɗa gonar mugunta, da waɗanda suke shuka mugunta, su ne suke girbe mugunta.
9 dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
A sa’a ɗaya Allah yake hallaka su, cikin fushinsa yakan hallaka su.
10 Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
Zakoki suna ruri suna gurnani; duk da haka an karya haƙoran manyan zakoki.
11 og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
Zakoki suna mutuwa domin ba dabbar da za su kashe su ci,’ya’yan zakanya kuma sun watse.
12 Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
“Asirce aka gaya mini maganan nan, da ƙyar kunnuwana suka iya ji.
13 som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
Cikin mafarki da tsakar dare, lokacin kowa yana zurfin barci, na sami saƙon nan.
14 Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
Tsoro da fargaba suka kama ni har duk ƙasusuwan jikina suka yi ta rawa.
15 ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
Wani iska ya taɓa mini fuska, sai tsigar jikina ta tashi.
16 og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
Ya tsaya cik, amma ban iya sani ko mene ne ba. Wani abu ya tsaya a gabana, na kuma ji murya.
17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
‘Ko zai yiwu mutum yă fi Allah adalci, ko kuma mutum yă fi wanda ya halicce shi tsarki?
18 Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
In Allah bai yarda da bayinsa ba, in ya sami mala’ikunsa da laifi,
19 enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
to, su wane ne mutane masu zama a gidan da aka yi da laka, waɗanda da ƙura aka yi harsashensu, waɗanda za a iya murƙushe su kamar asu!
20 Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
Tsakanin safe da yamma mai yiwuwa ne ragargaza su; farat ɗaya, su mutu har abada.
21 Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
Ba a tuge igiyar tentinsu, don su mutu ba tare da hikima ba?’
