Jobs 37
1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
