Jobs 37
1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
