< Jobs 37 >
1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
“Kino kikankanya omutima gwange, ne gubuuka okuva mu kifo kyagwo.
2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
Wuliriza okubwatuka kw’eddoboozi lye, n’okuwuluguma okuva mu kamwa ke.
3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
Asumulula eggulu ne limyansa wansi w’eggulu wonna, n’aliragira ligende ku nkomerero y’ensi.
4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
Kino oluggwa, okuwuluguma kw’eddoboozi lye kwe kuddako, abwatuka n’eddoboozi lye ery’omwanguka, era eddoboozi lye bwe liwulirwa, tewabaawo kisigala nga bwe kibadde.
5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
Eddoboozi lya Katonda libwatuka mu ngeri ey’ekitalo; akola ebintu ebikulu ebisukka okutegeera kwaffe.
6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
Agamba omuzira nti, ‘Ggwa ku nsi,’ ate eri enkuba etonnya nti, ‘Ttonnya nnyo.’
7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
Emirimu gya buli muntu giyimirira, buli omu n’alyoka amanya amaanyi ga Katonda.
8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
Ensolo ne ziryoka zessogga empuku zaazo, ne zigenda zeekukuma.
9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
Omuyaga ne gulyoka guva mu nnyumba yaagwo, n’obunnyogovu ne buva mu mpewo ekuŋŋunta.
10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
Omuzira ne guva mu mukka gwa Katonda n’amazzi amangi ne gekwata kitole.
11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
Ebire abijjuza amatondo g’amazzi, n’asaasaanya okumyansa kw’eggulu.
12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
Byetooloolatooloola nga y’abiragira, ne bituukiriza byonna by’abiragira, ku nsi yonna okubeera abantu.
13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
Bwe kuba kubonereza, oba okufukirira ensi oba okulaga okwagala kwe, atonnyesa enkuba.
14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
“Wuliriza kino Yobu; sooka oyimirire olowooze ku bikolwa bya Katonda eby’ettendo.
15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
Omanyi Katonda engeri gy’alagiramu ebire, n’aleetera eggulu okumyansa?
16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
Omanyi engeri ebire gye bituulamu mu bbanga, amakula g’emirimu gy’oyo eyatuukirira mu kumanya?
17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
Ggwe alina ebyambalo ebibuguma, ensi bw’eba ng’ekkakkanyizibbwa embuyaga ez’obukiikaddyo,
18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
oyinza okumwegattako ne mubamba eggulu, eryaguma ne libeera ng’endabirwamu ensanuuse?
19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
“Tubuulire kye tunaamugamba; tetusobola kuwoza nsonga zaffe gy’ali olw’ekizikiza kye tulimu.
20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
Asaanidde okubuulirwa kye njagala okwogera? Eriyo omuntu yenna ayinza okusaba okumalibwawo?
21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
Kaakano tewali n’omu ayinza kutunula mu njuba, olw’engeri gy’eyakamu ku ggulu, ng’empewo emaze okuyita, n’eyelula ebire.
22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Mu bukiikakkono evaayo zaabu; Katonda ajja mu kitiibwa eky’amaanyi.
23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
Ayinzabyonna tatuukikako era agulumidde mu maanyi, mu bwenkanya bwe era ne butuukirivu bwe, tawaliriza muntu yenna.
24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
Noolwekyo abantu bamutya, takitwala ng’ekikulu olw’abo abeerowooza okuba abagezi mu mitima gyabwe.”