< Jobs 37 >
1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
“Pou sa, menm kè mwen konn tranble. Li vòltije kite plas li.
2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
Koute, O koute byen bri vwa L, k ap gwonde tankou tonnè ak bri tonnè a k ap sòti nan bouch Li.
3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
Anba tout syèl la, Li lage sa nèt ale, ak loray Li jis rive nan tout pwent tè a.
4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
Apre sa, yon gwo vwa ki rele fò; Li gwonde ak vwa majeste Li a. Li pa menm ralanti eklè lè yo tande vwa L.
5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
Bondye gwonde avèk vwa mèvèy Li a. L ap fè gwo bagay ke nou pa kab menm konprann.
6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
Paske a lanèj la, Li di: ‘Tonbe sou latè’, e a inondasyon lapli a, Li di: ‘Kontinye tonbe fò’.
7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
Li sele men a chak òm, pou tout moun kab konnen zèv Li yo.
8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
Konsa, tout bèt sovaj va antre nan kav yo e rete lakay yo.
9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
Men sòti nan sid, tanpèt la parèt e nan nò, fredi a.
10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
Soti nan souf Bondye, se glas ki fèt, e sifas dlo yo vin glasi.
11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
Anplis, Li chaje vapè yo ak dlo e fè nwaj la vin lou; Li fè nwaj la gaye pou vide ekleraj Li.
12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
Li chanje; Li gide l vire tounen pou l kab fè nenpòt sa Li kòmande l sou tout sifas tè a.
13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
Se swa pou koreksyon, oswa pou mond Li an, oswa pou lanmou dous Li a, Li fè sa vin rive.
14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
“Tande sa byen, O Job; Kanpe, e obsève mèvèy Bondye yo.
15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
Èske ou konnen kijan Bondye etabli tout sila yo, e fè ekleraj nan nwaj Li yo vin limen?
16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
Èske ou konnen bagay a chak kouch nan nwaj yo, mèvèy a Sila a ki pafè nan konesans?
17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
Poukisa vètman ou cho lè tè a kalm akoz van sid la?
18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
Èske ou menm tou, ansanm avè L, ka ouvri syèl yo ki gen gran fòs tankou yon miwa metal ki fann nan dife?
19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
Enstwi nou kisa pou nou ta pale Li; paske akoz fènwa a, nou pa kab byen ranje ka nou.
20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
Èske yo va di Li ke mwen ta renmen pale? Oswa èske yon nonm ta pito di ke li ta vle vin anglouti nèt?
21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
“Alò lezòm pa wè limyè ki klere nan syèl yo sof ke van an fin pase e eklèsi nwaj yo.
22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Sòti nan nò, se reyon majeste an lò; Bondye antoure ak majeste etonnan.
23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
Toupwisan an, —nou pa kab jwenn Li. Li egzalte nan pouvwa Li. Jistis Li ak ladwati Li gran; Li pa janm oprime.
24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
Se pou sa lezòm plen lakrent ak respe Li; Li pa konsidere okenn moun ki saj nan kè.”