Jobs 37
1 For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
2 Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
3 Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
4 So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
5 Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.
6 Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
7 Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
8 Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
9 Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
10 Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
11 Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
12 og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
13 anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
14 Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
15 Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
16 Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
17 Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
18 Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
19 Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
20 Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
21 No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
22 Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
23 Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
24 Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.
