Jobs 36
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
Elihu toaa ne kasa so sɛ,
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
“Monto mo bo ase kakra mma me, na mɛkyerɛ mo sɛ aka bebree a ɛsɛ sɛ yɛka ma Onyankopɔn.
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
Menya me nimdeɛ firi akyirikyiri; mɛka sɛ me Yɛfoɔ bu atɛntenenee.
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
Monnye ntom sɛ me nsɛm yɛ nokorɛ turodoo; na meyɛ obi a ne nimdeɛ so wɔ mo mu.
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
“Onyankopɔn so, nanso, ɔntwiri nnipa; ɔkorɔn na ɔnhinhim ne botaeɛ mu.
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
Ɔmma amumuyɛfoɔ ntena nkwa mu, na ɔde amanehunufoɔ kyɛfa ma wɔn.
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
Ɔnnyi nʼani mfiri ɔteneneeni so. Ɔma wɔne ahemfo di adeɛ na ɔma wɔn so afebɔɔ.
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
Na sɛ wɔde mpokyerɛ gu nnipa na amanehunu ahoma akyekyere wɔn papee a,
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
ɔka deɛ wɔayɛ kyerɛ wɔn sɛ wɔnam ahantan so ayɛ bɔne.
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
Ɔma wɔtie ntenesoɔ na ɔhyɛ wɔn sɛ wɔnnu wɔn ho wɔn bɔne ho.
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
Sɛ wɔyɛ ɔsetie na wɔsom no a, wɔbɛdi yie wɔ wɔn ɛnna a aka no mu na wɔn mfeɛ nyinaa ayɛ anisɔ ama wɔn.
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
Na sɛ wɔantie no a, wɔbɛyera wɔ akofena ano, na wɔawuwu a wɔnni nimdeɛ.
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
“Wɔn a wɔnnim Onyame no kora abufuo so; mpo sɛ ɔgu wɔn nkɔnsɔnkɔnsɔn a, wɔnsu mpɛ mmoa.
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
Wɔwuwu wɔn mmabunuberɛ mu wɔ adwaman mu, wɔ mmarima adwamanfoɔ a wɔtete abosonnan mu mu.
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
Nanso, wɔn a wɔhunu amane no, ɔgye wɔn; na ɔkasa kyerɛ wɔn wɔ wɔn haw mu.
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
“Ɔregye wo afiri ahohiahia mu de wo akɔ petee mu a ahokyere nnie, deɛ wowɔ asomdwoeɛ, na nnuane pa ayɛ wo ɛpono so ma.
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
Nanso seesei, atemmuo a ɛfata amumuyɛfoɔ na aba wo so; atemmuo ne atɛntenenee asɔ wo mu.
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
Hwɛ yie na obi amfa ahonya annaadaa wo; mma adanmudeɛ kɛseɛ bi ntwe wo.
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
Wʼahonya anaasɛ mpo wʼahohaw bebrebe nyinaa enti, worenkɔ amanehunu mu anaa?
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
Mpere anadwo ho, sɛ ɛmmɛpra nnipa mfiri wɔn afie mu.
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
Hwɛ na woannane ankɔ bɔne ho, deɛ ayɛ sɛ wopɛ sene amanehunu.
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
“Onyankopɔn yɛ kɛseɛ wɔ ne tumi mu. Hwan na ɔyɛ ɔkyerɛkyerɛfoɔ sɛ ɔno?
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
Hwan na wahyehyɛ nʼakwan ama no anaa waka akyerɛ no sɛ, ‘Woayɛ mfomsoɔ.’
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
Kae na kamfo nʼadwuma a nnipa de nnwontoɔ akamfo no.
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
Adasamma nyinaa ahunu; nnipa hwɛ haa firi akyirikyiri.
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
Onyankopɔn yɛ kɛseɛ, ɛboro yɛn nteaseɛ so! Ne mfeɛ dodoɔ mu nni hwehwɛbea.
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
“Ɔtwetwe nsuo a ɛsosɔ, ma ɛdane osutɔ gu asutene mu;
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
na omununkum tɔ bosuo gu fam na osutɔ bebree gu adasamma so.
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
Hwan na ɔbɛtumi ate sɛdeɛ ɔtrɛtrɛ omununkum mu ase, sɛdeɛ ɔbobɔ mu firi nʼatenaeɛ?
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
Hwɛ sɛdeɛ ɔhwete nʼanyinam mu wɔ ne ho ma ɛkɔ ɛpo bunu mu.
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
Yei ne ɛkwan a ɔfa so di amanaman no so na ɔma aduane bu wɔn so.
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
Ɔde anyinam hyɛ ne nsam ma na ɔhyɛ no sɛ ɛnsi nʼagyiraeɛ.
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
Nʼaprannaa bɔ ahum a ɛreba no ho nkaeɛ; na anantwie mpo ma wɔhunu sɛ ɛreba.
