Jobs 36
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
I korero ano a Erihu, i mea,
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
Tukua ahau, kia iti nei, a ka whakaatu ahau ki a koe; he kupu ano hoki aku mo ta te Atua.
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
Ka tikina atu e ahau toku mohio i tawhiti, ka whakatikaia e ahau ta toku Kaihanga.
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
E kore rawa hoki aku kupu e teka: tenei kei a koe te tangata kua tino nui tona matauranga.
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
Nana, he pakari te Atua, e kore ano ia e whakahawea: pakari tonu te kaha o tona matauranga.
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
E kore te tangata kino e whakaorangia e ia; mana te hunga mate e whiwhi ai ki nga mea e tika ana ma ratou.
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
E kore e mutu tana titiro ki te tangata tika; engari ka whakanohoia ngatahitia ratou e ia me nga kingi ki runga ki te torona ake ake, a ka whakanekehia ake hoki ratou.
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
Ki te mea kua herea ratou ki te mekameka, mau pu i te rahiri, ara i nga mate,
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
Na ka whakakitea e ia ki a ratou ta ratou mahi, me o ratou he, i mea ai ratou i nga mea whakapehapeha.
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
Ka whakapuaretia ano e ia o ratou taringa ki te ako, a ka ki kia hoki i te kino.
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
Ki te rongo ratou, a ka mahi ki a ia, ka pau o ratou ra i runga i te pai, o ratou tau i runga i nga ahuareka.
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
Otira ki te kore ratou e rongo, ka ngaro ratou i te hoari, hemo iho ratou, kahore hoki he matauranga.
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
Ko te hunga whakaponokore o ratou ngakau, puranga rawa i a ratou te riri; kahore a ratou karanga awhina ina herea ratou e ia.
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
Ka mate ratou i te taitamarikitanga, a ka ngaro to ratou ora i roto i te hunga poke.
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
Ko tana he whakaora i te rawakore ina mate, e whakapuaretia ana e ia o ratou taringa ina tukinotia.
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
Ae ra, me koe ano, tera koe e riro i a ia i roto i te kuititanga ki te wahi whanui; a ki tonu i te ngako te mea e whakatakotoria ki runga ki tau tepu.
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
Otiia ki tonu koe i te tikanga a te tangata kino; a mau pu koe i nga tikanga, i te whakarite whakawa.
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
Na i te mea he riri tenei, kia tupato kei riro koe i te nui o au rawa; aua hoki koe e whakapeautia e te nui o te utu.
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
E ranea ranei ou rawa, e kore ai koe e taka he? nga uaua katoa ranei o tou kaha?
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
Kaua e hiahiatia te po, te wa e riro ai nga tangata i runga i to ratou whai.
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
Kia tupato, kaua e tahuri ki te kino; ki tau hoki he pai ake tenei i nga mate.
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
Nana, ko te Atua, ko tona kaha hei whakanui, ko wai te kaiwhakaako hei rite mona?
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
Ko wai te kaitohutohu i te ara mona? Ko wai hei mea, Kua he tau mahi?
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
Kia mahara kia whakanuia e koe tana mahi, e waiatatia nei e te tangata.
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
Kua tirohia nei e nga tangata katoa e matakitakina mai nei e te tangata i tawhiti.
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
Nana, he nui te Atua, e kore ano e mohiotia e tatou; e kore ano hoki te maha o ona tau e taea te rapu atu.
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
Ko ia nei hei ngongo ake i nga pata wai, ka tauia i tona kohu hei awha:
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
Ka ringihia iho nei e nga kapua, a ka maturuturu nui ki runga ki te tangata.
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
Ae ra, e mohiotia ana ranei e tetahi nga horahanga o nga kapua, te ngangau o tona tapenakara?
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
Nana, e horahia ana e ia tona marama a tawhio noa i a ia; e hipokina ana hoki e ia te takere o te moana.
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
Ko ana mea hoki ena hei whakawa mo nga iwi, nui tonu te kai e homai ana e ia.
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
E hipokina ana e ia ona ringa ki te uira, a whakahaua iho e ia te wahi e pa atu ai.
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
Hei kaiwhakaatu i a ia tona haruru, e waitohu ana hoki ki nga kararehe i te tupuhi meake puta mai.
