Jobs 36
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
Eriku ne yeeyongera okwogera nti,
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
“Yongera okuŋŋumiikirizaako katono nkulage, nkyalina bye nnina okwogera ebifa ku Katonda.
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
Amagezi ge nnina gava wala, era mmanyi nga Omutonzi wange alamula mu bwenkanya.
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
Eky’amazima ebigambo byange si bikyamu, oyo akakasa by’amanyi y’ayogera naawe.
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
“Laba, Katonda wa buyinza, tanyooma bantu; w’amaanyi, anywerera ku bigendererwa bye.
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
Talamya bakozi ba bibi, era awa ababonyaabonyezebwa ebibasaanira.
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
Taggya maaso ge ku batuukirivu, abatuuza ku ntebe ey’obwakabaka n’abagulumiza emirembe n’emirembe.
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
Naye abantu bwe baba basibiddwa enjegere nga banywezeddwa n’emiguwa egy’okulumwa
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
n’abategeeza ensobi zaabwe, n’okwonoona kwabwe, nti, beewaggudde,
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
aggula amatu gaabwe bawulirize okunenyezebwa n’abalagira beenenye ekibi kyabwe.
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
Bwe bamugondera ne bamuweereza, ennaku zaabwe zonna balizimala mu kwesiima, era n’emyaka gyabwe mu kusanyuka.
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
Naye bwe batamugondera, baalizikirizibwa n’ekitala, bafe nga tebalina magezi.
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
“Ab’emitima egitatya Katonda baba n’obukyayi. Ne bw’abasiba, tebamukaabirira abasumulule.
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
Bafiira mu buvubuka bwabwe era obulamu bwabwe buzikiririra mu basajja abenzi.
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
Anunula anyigirizibwa mu kubonaabona kwe, n’aggula okutu kwe mu kujoogebwa kwe.
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
“Akusendasenda okukuggya mu kamwa k’okubonaabona, akuteeke mu kifo ekigazi ekitaliimu kuziyizibwa, omanye emirembe gy’emeeza yo ejjudde emmere ennungi.
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
Naye kaakano weetisse omugugu ogw’okusalirwa omusango abakozi b’ebibi gwe basaanira; okusalirwa omusango n’obwenkanya byakunyweza.
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
Weegendereze oleme kukkiriza kusendebwasendebwa; obunene bw’enguzi buleme okukukyamya.
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
Obugagga bwo oba okufuba kwo kwonna binaakuyamba okukuggya mu buyinike?
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
Teweegomba budde bwa kiro olyoke owalule abantu okuva mu bifo byabwe.
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
Weegendereze oleme kukola bitali bya butuukirivu, by’osinga okwagala okukira okubonyaabonyezebwa.
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
“Laba Katonda yagulumira mu maanyi ge; ani ayigiriza nga ye?
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
Ani eyali amukubidde amakubo, oba okumugamba nti, ‘Ky’okoze si kituufu?’
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
Jjukira ng’oteekwa okugulumizanga emirimu gye, abantu gye bayimba mu nnyimba.
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
Abantu bonna baagiraba, omuntu agirengerera wala.
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
Laba, Katonda agulumizibwe! Assukiridde okutegeera kwaffe; obungi bw’emyaka gye tebunoonyezeka.
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
“Kubanga akuŋŋaanya amatondo g’amazzi, agafuuka enkuba etonnya mu bugga;
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
ebire bivaamu amazzi gaabyo, enkuba n’ekuba abantu.
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
Ani ayinza okutegeera engeri gy’asaasaanyamu ebire, okubwatuka okuva ku kituuti kye?
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
Laba, asaasaanya okumyansa kw’eggulu, era n’abikka obuziba bw’ennyanja.
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
Eyo y’engeri gy’afugamu amawanga, n’agawa emmere mu bungi.
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
Emikono gye agijjuza eraddu, n’agiragira ekube ebifo bye yeerondeddemu.
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
Okubwatuka kwayo kulangirira kibuyaga ajja, n’ente ne zirangirira okujja kwayo.”
