Jobs 36
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
addens quoque Heliu haec locutus est
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere
