Jobs 36

1 Og Elihu heldt fram og sagde:

Nagtultuloy ni Elihu ket kinunana,

2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;

“Palubosannak pay nga agsao iti ababa, ket ipakitak kenka ti maysa a banag gapu ta adda pay bassit nga ibagak a mangikanawa iti Dios.

3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.

Ibingayko ti pannakaammok manipud iti adayo a lugar; bigbigek a ti kinalinteg ket naggapu iti Namarsua kaniak.

4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.

Ta pudno, saan a pumalso dagiti sasaok; kaduam ti maysa a nataengan iti pannakaammo.

5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.

Kitaem, mannakabalin ti Dios, ken awan ti um-umsienna; maawatanna amin a banbanag.

6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.

Saanna nga an-annadan ti biag dagiti nadangkes a tattao ngem ketdi ar-aramidenna iti umno para kadagiti agsagsagaba.

7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.

Saanna nga ik-ikaten ti panagkitana manipud kadagiti nalinteg a tattao ngem ketdi isaadna ida kadagiti trono a kasla kadagiti ari iti agnanayon, ket maitag-ayda.

8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,

No, kas pangarigan, mabaludda, no mapalab-uganda iti tali ti panagsagaba,

9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -

ket ipakpakitana kadakuada ti inaramidda—dagiti naglabsinganda ken ti panagtignayda a sitatangsit.

10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.

Luklukatanna pay dagiti lapayagda kadagiti bilbilinna, ken bilbilininenna ida a tumallikod manipud iti panagaramid iti basol.

11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;

No dumngegda kenkuana ken dayawenda isuna, gugurendanto dagiti aldawda iti kinarang-ay, dagiti tawtawenda iti pannakapnek.

12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.

Nupay kasta, no saanda a dumngeg, mapapatayda babaen iti kampilan; mataydanto gapu ta awan ti pannakaammoda.

13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;

Dagiti awan iti dios ti pusoda ket mapenpen dagiti pungtotda; saanda a dumawat iti tulong uray no itali ida ti Dios.

14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.

Matayda iti kinaagtutuboda; agpatingga dagiti bibiagda kadagiti balangkantis.

15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.

Is-ispalen ti Dios dagiti tattao nga agrigrigat babaen iti pannakaparparigatda; luklukatanna dagiti lapayagda babaen iti pannakaidadanesda.

16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.

Pudno, kayatnaka nga ilung-aw iti rigat nga agturong iti nalawa a lugar nga awan iti rigat ken iti lugar a mapno ti lamisaanmo iti taraon na napnoan iti taba.

17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.

Ngem napnoanka iti pammabasol kadagiti nadangkes a tattao; tinengngelnaka ti pannakaukom ken hustisia.

18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!

Saanmo nga ipalubos nga allilawennaka ti kinabaknang; saanmo nga ipalubos a ti dakkel a gatad ti pasoksok ti mangibaw-ing kenka manipud iti hustisia.

19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?

Adda kadi ti pagsayaatan a maitedna kenka ti kinabaknangmo, tapno saanka nga agrigat, wenno matulongannaka kadi ti amin a pigsam?

20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!

Saanmo a tarigagayan ti rabii nga agaramid iti basol kadagiti dadduma, no napapanaw dagiti tattao iti lugarda.

21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.

Agannadka a saanka nga agsubli iti pannagbasol gapu ta masusuotka babaen iti panagsagaba tapno maiyadayoka manipud iti panagbasol.

22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?

Kitaem, naitag-ay ti Dios iti pannakabalinna; siasino ti manursuro a kas kenkuana?

23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»

Siasino iti nangisuro kenkuana maipanggep iti wagasna? Siasino ti makaibaga kenkuana, 'Saan a nalinteg ti inaramidmo?'

24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!

Laglagipem a dayawen dagiti aramidna, nga inkanta dagiti tattao.

25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.

Nakita amin a tattao dagidiay nga aramid, ngem makitada laeng dagidiay nga aramid manipud iti adayo.

26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,

Kitaem, naindaklan ti Dios, ngem saantayo unay a maawatan isuna; saan a mabilang ti tawtawenna.

27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.

Ta ipangpangatona dagiti tedted ti danum nga agbalin a tudo manipud iti alingasawna,

28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.

nga aglaplapusanan nga ibukbukbok ken itintinnag dagiti ulep iti sangkataoan.

29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?

Pudno, maawatan kadi ti siasinoman ti kinalawa dagiti ul-ulep ken dagiti gurruod manipud kadagiti toldana?

30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.

Kitaem, ipalpalikmotna ti kimatna iti bagina; kalkalubanna ti taaw iti kinasipnget.

31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.

Iti daytoy a wagas pakpakanenna dagiti tattao ken mangmangted iti aglaplapusanan a taraon.

32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.

Kalkalubanna kadagiti imana dagiti kimat aginggana nga ibaonna dagitoy a tiroenda dagiti puntada.

33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.

Dagiti daranudorda ti mangibagbaga kadagiti tattao nga adda iti paumay a bagyo; ammo met ti ayup ti panagsangpetna.