< Jobs 36 >
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.