Jobs 36
1 Og Elihu heldt fram og sagde:
Si Eliu usab mipadayon, ug miingon:
2 «Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
Pasagdi ako una makadiyut, ug akong ipakita kanimo; Kay ania pay igsusulti nako tungod sa Dios.
3 eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
Kuhaon ko ang akong kahibalo gikan sa halayo, Ug ang pagkamatarung ipahinungod ko sa akong Magbubuhat.
4 For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
Kay sa pagkamatuod ang akong mga pulong dili bakak: Kadto siya nga hingpit sa kahibalo anaa uban kanimo.
5 Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
Ania karon, ang Dios makagagahum man, ug walay bisan kinsa nga gitamay niya: Siya makusganon sa kalig-on sa salabutan.
6 Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
Siya dili magbantay sa kinabuhi sa tawong dautan, Apan magahatag sa mga sinakit sa ilang katungod.
7 Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
Dili niya kuhaon ang iyang mga mata gikan sa mga matarung: Apan uban sa mga hari sa ibabaw sa trono Iyang ipahaluna sila sa walay katapusan, ug sila ginatuboy.
8 Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
Ug kong sila ginagapus sa mga talikala, Ug hidakpan sa mga higot sa kagul-anan;
9 so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
Nan nagapakita siya kanila sa ilang mga buhat, Ug sa ilang mga kalapasan, nga mapahitas-on ang ilang pamatasan.
10 til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
Iya usab nga buksan ang ilang igdulungog sa mga patolon-an, Ug magasugo nga bumalik sila gikan sa kasal-anan.
11 Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
Kong sila mamati ug manag-alagad kaniya, Ang ilang mga adlaw magamit nila diha sa kaadunahan, Ug ang ilang katuigan diha sa kalipayan.
12 um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
Apan kong sila dili mamati, sila pagalaglagon sa pinuti, Ug sila mangamatay nga walay kaalam.
13 Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
Apan kadto sila nga walay Dios diha sa ilang kasingkasing nanagtigum ug kaligutgut; Sila dili mangayo ug pakitabang sa diha nga siya magagapus kanila.
14 i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
Sila sa kabatan-on mangamatay, Ug ang ilang kinabuhi mangawagtang sa taliwala sa mga mahugaw.
15 Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
Siya nagaluwas sa mga sinakit pinaagi sa ilang kasakit, Siya nagabukas sa ilang igdulungog pinaagi sa kagul-anan.
16 Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
Oo, siya molukmay unta kanimo gikan sa kaalaut Ngadto sa usa ka dapit nga halapad diin walay kasigpit; Ug kadtong ibutang sa imong lamesa daskan unta sa katambok.
17 Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
Apan nabusog ka sa paghukom sa mga dautan, Ang paghukom ug ang justicia magagakud kanimo.
18 Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
Kay ayaw itugot nga ang kasuko dili magaagda kanimo batok sa mga castigo; Ni magpahaylo ka sa gidak-on sa lukat.
19 Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
Makatumbas ba ang imong pagsinggit, aron ikaw dili ikabutang sa kaalaut, Kun ang tanang gahum sa imong kusog?
20 Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
Ayaw pagtinguhaa ang kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan ginakuha diha sa ilang pinuy-anan.
21 Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
Pagbantay, ayaw pagtagda ang kadautan: Sanglit kini imo man nga gipili kay sa kagul-anan.
22 Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
Ania karon, gibuhat sa Dios sa pagkahataas uyamut tungod sa iyang kagahum: Kinsa ba ang magtutudlo nga sama kaniya?
23 Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
Kinsa ba ang nagsugo kaniya sa iyang paagi? Kun kinsa ba ang nagaingon: Kadautan ang imong gibuhat?
24 Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
Handuma nga imong pagapadakuon ang iyang buhat, Nga mao ang ginaawit sa katawohan.
25 Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
Ang tanang katawohan nanaglantaw niana; Ang tawo nagatan-aw niana sa halayo kaayo.
26 Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
Ania karon, ang Dios daku man, ug kita wala makaila kaniya; Ang gidaghanon sa iyang mga tuig dili maisip.
27 for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
Kay iyang giisa sa itaas ang mga tulo sa tubig, Nga mahimong tinulo sa ulan gikan sa inalisngaw,
28 Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
Nga ginabubo gikan sa mga langit, Ug ginapatulo sa ibabaw sa tawo sa madagayaon.
29 Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
Oo, anaa bay bisan kinsa nga makatugkad kong giunsa pagbuklad ang mga panganod, Ang pagpadalugdug sa iyang mga tabil?
30 Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
Ania karon, iyang gipadan-ag ang iyang suga sa paglibut kaniya; Ug iyang gitabonan ang kinahiladman sa dagat.
31 Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
Kay pinaagi niini siya nagahukom sa mga katawohan; Ug nagahatag ug makaon sa tinagdaghan.
32 Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
Ang kilat maoy ginatabon sa iyang kamot, Ug nagsugo niana nga tamaon gayud ang ilig-on.
33 Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
Ang dinahunog niana nagasaysay mahitungod kaniya, Ang kahayupan usab mahitungod sa umaabut nga unos.
