Jobs 34
1 Og Elihu tok til ords og sagde:
Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
2 «Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
3 For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
4 So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
5 For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
6 tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
7 Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
8 som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
9 For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
Çünkü, ‘Tanrı'yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
10 Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
11 Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
12 Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
13 Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
Kim yeryüzünü O'na emanet etti? Kim O'nu bütün dünyanın başına atadı?
14 Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
15 då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
16 Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
17 Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
18 Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
19 Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O'nun ellerinin işidir.
20 Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
21 Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
“Tanrı'nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
22 det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
23 Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
24 Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
25 Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
26 Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
27 dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
Artık O'nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
28 so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
Yoksulun feryadını O'na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
29 Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O'nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O'nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
30 so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
31 For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
“Kimse Tanrı'ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
32 Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
33 Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
O'nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
34 Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
35 «Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
36 Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp'ün sınanması sonsuza dek sürse!
37 For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.”
