Jobs 34
1 Og Elihu tok til ords og sagde:
Ipapo Erihu akati:
2 «Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
“Inzwai mashoko angu, imi vanhu vakachenjera; nditeererei, imi vanhu vedzidzo.
3 For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
Nokuti nzeve inoedza mazwi sokuravira kunoita rurimi chokudya.
4 So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
Ngatinzverei pachedu kuti chakarurama ndechipi; ngatidzidzei pamwe chete kuti chakanaka ndechipi.
5 For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
“Jobho anoti, ‘Handina mhosva, asi Mwari anoramba kundiruramisira.
6 tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
Kunyange ndakarurama, ndinonzi ndiri murevi wenhema; kunyange ndisina mhaka, museve wake unobaya ronda risingarapiki.’
7 Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
Ndianiko munhu akaita saJobho, anonwa kushorwa semvura?
8 som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
Anofambidzana navanoita zvakaipa; anowirirana navanhu vakaipa.
9 For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
Nokuti anoti, ‘Munhu haana chaanobatsirwa nacho, paanoedza kufadza Mwari.’
10 Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
“Saka nditeererei, imi vanhu vokunzwisisa. Mwari haangatongoiti zvakaipa, Wamasimba Ose haangatongokanganisi.
11 Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
Anoripira munhu pane zvaanenge aita; anoisa pamusoro pake zvakakodzera mafambiro ake.
12 Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
Hazvingatongogoni kuti Mwari angaita zvakaipa, kuti Wamasimba Ose angaminamisa kururamisira.
13 Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
Ndianiko akamugadza pamusoro penyika? Ndianiko akamuita mutariri wepasi pose?
14 Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
Kana kwaiva kufunga kwake, uye akatora mweya wake nokufema kwake,
15 då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
marudzi ose avanhu aiparara pamwe chete, uye munhu aizodzokerazve kuguruva.
16 Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
“Kana uchinzwisisa teerera izvi; chinzwa zvandinoreva.
17 Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
Ko, munhu anovenga kururamisira angatonga here? Ko, muchapomera akarurama uye ane simba here?
18 Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
Ko, haazi iye anoti kumadzimambo, ‘Hamubatsiri imi,’ uye kumakurukota, ‘Makaipa imi,’
19 Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
asingaitiri machinda zvakanaka nokuti machinda, uye asingaitiri zvakanaka vapfumi kupfuura varombo, nokuti vose ibasa ramaoko ake?
20 Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
Vanofa kamwe kamwe, pakati pousiku; vanhu vanovhundutswa vagoparara; vane simba vanobviswa zvisingaitwi noruoko rwomunhu.
21 Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
“Meso ake ari panzira dzavanhu; anoona nhambwe imwe neimwe yavo.
22 det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
Hakuna nzvimbo ine rima, hakuna mumvuri wakadzama, pangavanda vaiti vezvakaipa.
23 Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
Mwari haanei nezvokuedzazve vanhu, kuti vauye vamire pamberi pake vagotongwa.
24 Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
Anoparadza vane simba asina kumbobvunza, agogadza vamwe panzvimbo yavo.
25 Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
Nokuti anocherechedza mabasa avo, anovabvisa usiku uye vanopwanyiwa.
26 Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
Anovaranga nokuda kwokuipa kwavo, pavanoonekwa nomunhu wose,
27 dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
nokuti vakatsauka pakumutevera uye havana kuva nehanya kana neimwe yenzira dzake.
28 so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
Vakakonzera kuchema kwavarombo kuti kusvike pamberi pake, zvokuti akanzwa kuchema kwavanoshayiwa.
29 Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
Asi kana akaramba anyerere ndiani angamupa mhosva? Kana akavanza chiso chake, ndianiko angamuona? Zvakadaro iye ari pamusoro pazvose, munhu nendudzi,
30 so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
kuti abvise munhu asina umwari pakutonga, kuti asaisira vanhu misungo.
31 For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
“Ngatiti munhu oti kuna Mwari, ‘Ndine mhaka asi handichatadzazve.
32 Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
Ndidzidzisei zvandisingagoni kuona; kana ndakaita zvakaipa, handichazviitizve.’
33 Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
Ko, Mwari angafanira kukupa mubayiro sezvaunoda iwe here, zvaunoramba kutendeuka? Unofanira kusarudza iwe, kwete ini; saka nditaurire zvaunoziva.
34 Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
“Imi vanhu vokunzwisisa taurai, vanhu vakachenjera munondinzwa muti kwandiri,
35 «Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
‘Jobho anotaura asina zivo; mashoko ake haana uchenjeri.’
36 Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
Haiwa, dai Jobho aedzwa kusvikira pakupedzisira, nokuti anopindura somunhu akaipa!
37 For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
Pachivi chake anowedzera kumukira; anouchira maoko ake pakati pedu sezvisina basa, uye anowedzera mashoko ake okurwa naMwari.”
