Jobs 34
1 Og Elihu tok til ords og sagde:
Pronuncians itaque Eliu, etiam haec locutus est:
2 «Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
3 For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
4 So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
5 For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
6 tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
8 som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
9 For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
10 Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
11 Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
12 Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
13 Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
14 Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
16 Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
17 Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
18 Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
19 Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum eius sunt universi.
20 Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
22 det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
23 Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
24 Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
25 Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
Quasi impios percussit eos in loco videntium.
27 dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
28 so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
29 Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
30 so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
31 For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
32 Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim coepisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
34 Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
35 «Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
36 Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
37 For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
Qui addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
