Jobs 34
1 Og Elihu tok til ords og sagde:
Elihu nastavi svoju besjedu i reče:
2 «Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
“I vi, mudraci, čujte što ću reći, vi, ljudi umni, poslušajte mene,
3 For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
jer uši nam prosuđuju besjede isto kao što nepce hranu kuša.
4 So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
Zajedno ispitajmo što je pravo i razmislimo skupa što je dobro.
5 For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
Job je utvrdio: 'Ja sam pravedan, ali Bog meni pravdu uskraćuje.
6 tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
U pravu sam, a lašcem prave mene, nasmrt prostrijeljen, a bez krivnje svoje!'
7 Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
Zar gdje čovjeka ima poput Joba koji porugu pije kao vodu,
8 som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
sa zlikovcima koji skupa hodi i s opakima isti dijeli put?
9 For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
On tvrdi: 'Kakva korist je čovjeku od tog što Bogu ugoditi želi?'
10 Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
Stoga me čujte, vi ljudi pametni! Od Boga zlo je veoma daleko i nepravednost od Svemogućega,
11 Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
te on čovjeku plaća po djelima, daje svakom po njegovu vladanju.
12 Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
Odista, Bog zla nikada ne čini, niti Svesilni kad izvrće pravo.
13 Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
TÓa tko je njemu povjerio zemlju i vasioni svijet tko je stvorio?
14 Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
Kad bi on dah svoj u se povukao, kad bi čitav svoj duh k sebi vratio,
15 då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
sva bića bi odjednom izdahnula i u prah bi se pretvorio čovjek.
16 Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
Ako razuma imaš, slušaj ovo, prikloni uho glasu riječi mojih.
17 Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
Može li vladat' koji mrzi pravo? Najpravednijeg hoćeš li osudit'? -
18 Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
Onog koji kaže kralju: 'Nitkove!' a odličniku govori: 'Zlikovče!'
19 Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
Koji nije spram knezovima pristran i jednak mu je ubog i mogućnik, jer oni su djelo ruku njegovih?
20 Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
Zaglave za tren, usred gluhe noći: komešaju se narodi, prolaze; ni od čije ruke moćni padaju.
21 Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
Jer, on nadzire pute čovjekove, pazi nad svakim njegovim korakom.
22 det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
Nema toga mraka niti crne tmine gdje bi se mogli zlikovci sakriti.
23 Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
Bog nikome unaprijed ne kaže kada će na sud pred njega stupiti.
24 Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
Bez saslušanja on satire jake i stavlja druge na njihovo mjesto.
25 Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
TÓa odveć dobro poznaje im djela! Sred noći on ih obara i gazi.
26 Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
Ćuškom ih bije zbog zloće njihove na mjestu gdje ih svi vidjeti mogu.
27 dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
Jer prestadoše za njime hoditi, zanemariše putove njegove
28 so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
goneć uboge da vape do njega i potlačene da k njemu leleču.
29 Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
Al' miruje li, tko da njega gane? Zastre li lice, tko ga vidjet' može?
30 so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
Nad pucima bdi k'o i nad čovjekom da ne zavlada tko narod zavodi.
31 For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
Kada bezbožnik Bogu svome kaže: 'Zavedoše me, više griješit neću.
32 Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
Ne uviđam li, ti me sad pouči, i ako sam kad nepravdu činio, ubuduće ja činiti je neću!'
33 Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
Misliš da Bog mora njega kazniti, dok ti zamisli njegove prezireš? Al' kada ti odlučuješ, a ne ja, mudrost nam svoju istresi dÓe sada!
34 Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
Svi ljudi umni sa mnom će se složit' i svatko razuman koji čuje mene:
35 «Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
Nepromišljeno Job je govorio, u riječima mu neima mudrosti.
36 Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
Stoga, nek' se Job dokraja iskuša, jer odgovara poput zlikovaca;
37 For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
a svom grijehu još pobunu domeće, među nama on plješće dlanovima i hule svoje na Boga gomila.”
