Jobs 33
1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
“Na afei, Hiob, tie me nsɛm; yɛ aso ma biribiara a mɛka.
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
Merebɛbue mʼano; me nsɛm aba me tɛkrɛma so.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
Me nsɛm firi akoma a ɛtene mu; na mʼano de ahonim pa ka deɛ menim.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
Onyankopɔn Honhom na abɔ me; Otumfoɔ no ahome ma me nkwa.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
Sɛ wobɛtumi a, ma me mmuaeɛ; siesie wo ho, na ka si mʼanim.
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim; me nso wɔbɔɔ me firii dɔteɛ mu.
7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
Ɛnsɛ sɛ wosuro me, na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
“Nanso woaka ama mate, metee saa nsɛm no, na wokaa sɛ,
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
‘Meyɛ kronn na menni bɔne; me ho te na afɔdie biara nni me ho.
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomsoɔ; wafa me sɛ ne ɔtamfoɔ.
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
Ɔde me nan ahyɛ mpɔkyerɛ mu; na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
“Nanso meka mekyerɛ wo sɛ, yei mu deɛ, woayɛ mfomsoɔ, ɛfiri sɛ Onyankopɔn so sene ɔdasani.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
Na adɛn enti na wonwiinwii hyɛ no sɛ ɔmmua onipa nsɛm biara anaa?
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
Nanso, Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahodoɔ so, na ebia nnipa nte.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
Ɔkasa wɔ daeɛso ne anadwo anisoadehunu mu, ɛberɛ a nna afa nnipa na wɔretu nkorɔmo wɔ wɔn mpa so,
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
ɔtumi kasa gu wɔn asom na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
sɛ ɔbɛdane onipa afiri nneyɛɛ bɔne ho na watwe no afiri ahantan ho,
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
sɛ ɔmma ne ɔkra nnkɔ amena mu na ɔnhwere ne nkwa wɔ akofena ano.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
Onyankopɔn tumi de yea twe onipa aso ɛberɛ a ɔda mpa so na ne nnompe mu yea nnyae da,
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
kɔsi sɛ ne kɔn nnɔ aduane na ne ɔkra nso po aduane a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
ɔfɔn yɛ basaa, na ne nnompe a anka ɛho akata no ho da hɔ.
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
Ne ɔkra bɛn damena, na ne nkwa bɛn owuo abɔfoɔ.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
“Nanso sɛ abɔfoɔ apem no mu baako wɔ nʼafa sɛ ɔdimafoɔ a ɔbɛkyerɛ no deɛ ɛyɛ ma no a,
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
ɔbɛhunu no mmɔbɔ na waka sɛ, ‘Monnyaa no na wankɔ damena mu; na manya mpatadeɛ ama no,’
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
afei ne wedeɛ bɛyɛ foforɔ sɛ abɔfra deɛ, na asi ne dada mu sɛ mmeranteberɛ mu deɛ.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
Sɛ ɔbɔ Onyankopɔn mpaeɛ a, ɔbɛnya adom afiri ne hɔ, ɔbɛhunu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛ ateam na Onyankopɔn agye no bio sɛ ɔteneneeni.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
Afei ɔbɛba nnipa mu abɛka sɛ, ‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa deɛ ɛtene, nanso wantwe mʼaso sɛdeɛ ɛfata me.
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
Ɔgyee me ɔkra na wamma no ankɔ damena mu, enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
“Onyankopɔn yɛ yeinom nyinaa ma onipa, mprɛnu ne ne mprɛnsa so,
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
sɛdeɛ onipa kra renkɔ damena mu, na nkwa hann no ahyerɛn ne so.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
“Yɛ aso, Hiob, na tie me; yɛ dinn na menkasa.
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me; kasa, na mepɛ sɛ wɔbu wo bem.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
Sɛ ɛnte saa nso a, ɛnneɛ tie me. Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”
