Jobs 33
1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
Men hør nu, Job, på min tale og lytt til alle mine ord!
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
Se, jeg har åpnet mine leber, allerede taler min tunge i min munn.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
Ærlige og opriktige er mine ord, og hvad jeg vet, skal mine leber uttale likefrem.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
Guds Ånd har skapt mig, og den Allmektiges ånde holder mig live.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
Hvis du kan, så svar mig! Rust dig mot mig, tred frem!
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
Se, jeg er din like for Gud, også jeg er dannet av ler.
7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
Redsel for mig skal ikke overvelde dig, og min myndighet ikke tynge dig.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
Sannelig, du har sagt i mitt nærvær, så lød dine ord som jeg hørte:
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
Ren er jeg, uten brøde, plettfri er jeg og fri for misgjerning;
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
men Gud søker grunn til fiendskap mot mig, han akter mig for sin uvenn;
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
han setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier.
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
Nei, i dette har du ikke rett, svarer jeg dig; Gud er jo større enn et menneske.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
Hvorfor går du i rette med ham? Han svarer jo ikke et eneste ord.
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
Men én gang taler Gud, ja to ganger hvis mennesket ikke akter på det.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
I drøm, i nattlig syn, når dyp søvn faller på menneskene, når de slumrer på sitt leie,
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
da åpner han deres ører og trykker sitt segl på advarselen til dem,
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
for å få mennesket til å la sin gjerning fare og for å utrydde overmotet hos mannen,
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
for å berge hans sjel fra graven og hans liv fra å rammes av det drepende spyd.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
Mennesket tuktes også med smerter på sitt leie, og en stadig uro går gjennem marg og ben.
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
Han vemmes ved brød og hans sjel ved lekker mat.
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
Hans kjøtt tæres bort, så en ikke ser det mere, og hans ben, som en før ikke så, ligger bare;
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
hans sjel kommer nær til graven og hans liv til dødens engler.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
Er det da hos ham en engel, en tolk, en av tusen, som forkynner mennesket dets rette vei,
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
da ynkes Gud over ham og sier: Fri ham fra å fare ned i graven! Jeg har fått løsepenger.
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
Hans kropp blir da frodigere enn i ungdommen, han blir atter som i sin ungdoms dager.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
Han beder til Gud, og han er ham nådig; han ser Guds åsyn med jubel, og han gir mennesket dets rettferdighet tilbake.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
Han synger for menneskene og sier: Jeg hadde syndet og gjort det rette kroket, men han gjengjeldte mig det ikke;
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
han har fridd min sjel fra å fare ned i graven, og mitt liv ser lyset med lyst.
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
Se, alt dette gjør Gud to ganger, ja tre, mot en mann
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
for å frelse hans sjel fra graven, så han omstråles av de levendes lys.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
Gi akt, Job, hør på mig! Ti, så jeg får tale.
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
Har du ord, så svar mig, tal! Jeg vil gjerne gi dig rett.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
Hvis ikke, så hør du på mig! Ti, så jeg får lære dig visdom.
