Jobs 33
1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
Ie amy zao, ry Iobe, janjiño o entakoo, tsendreño iaby o volakoo.
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
Hehe t’ie misoka-bava; mirehake ty lela am-bavako ao.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
Habeo’ ty havantañan-troko o volakoo, le hitaron-kilala ki’e o soñikoo.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
Nitsene ahiko t’i Arofon’Añahare, vaho mameloñe ahy ty kofò’ i El-Sadai.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
Toiño iraho naho mete’o; alaharo añ’atrefako etoa; mitroara!
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
Hehe t’ie aman’ Añahare manahake azo: nitsenèñe am-bokon-dietse ka.
7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
Ehe, tsy hahafiriatsandry azo ty fihembaña’o ahy, mbore tsy havesatse ama’o te tindrieko.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
Toe nisaontsy am-pitsanoñako irehe, tsinendreko i fiarañanañan-dañona’oy,
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
nanao ty hoe: Mikanitsoke iraho, tsy aman-kakeo; ki’e tsy aman-tahiñe an-troko ao.
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
Ie mipay lengo’e haneseha’e ahy, Izaho atao’e ho rafelahi’e;
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
Ajo’e an-dongòk’ ao o tombokoo, vandroñe’e iaby o lalakoo.
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
Hete! ambarako azo: Zao ty tsy maha-to ty azo: Jabajaba te ama’ ondaty t’i Andrianañahare.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
Ino ty atreatre’o aze, te inao, Tsy hene volilie’e o anoe’eo?
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
Indraike ty itsaràn’ Añahare, he indroe, fe tsy haoñe’ ondaty.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
amo nofioo, añ’aroñaron-kaleñe, naho milañake an-drotse ondatio, ie mihity an-tihy ao;
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
zay ty anokafa’e ty ravembia’ ondaty naho ampipiteha’e ao ty fanoroañe,
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
soa te havi’e amo sata’eo t’indaty naho sebaña’e ty firengevohan-dRaolombelo,
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
hitàn-ty tro’e tsy homb- an’tsikeokeok’ ao naho ty fiai’e tsy ho mongorem-pibara.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
Liloveñe am-panaentaeñañe an-tihi’e eo ondatio, itoreova’e nainai’e o taola’eo,
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
ampara te heje’e ty mahakama, vaho tsy nom-pisafoa’e ty raha mafiry.
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
Minik’ avao ty sandri’e, le tsy trea; o taola’eo tsy niisake taolo, mirikiriky henaneo.
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
Harivoe’ ty tro’e ty kibory, naho ty fiai’e o mpamonoo.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
Aa naho eo ty anjely hañalañalañe ho aze, raik’ ami’ty arivo, hañatoà’e ty havantaña’ ondaty,
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
le ee te hiferenaiña’e, hanao ty hoe, Hahao re tsy higodañe mb’an-tsikeokeok’ ao; fa nitreako ty vilin’ ai’e;
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
le hanahake ty haleme’ ty nofon’ ajaja ty sandri’e, Apoho himpolia’e o andron-katòra’eo.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
Mihalaly aman’ Añahare re, le no’e, isa’e an-kafaleañe i lahara’ey, vaho ampolie’e ama’ ondaty ty havañona’e.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
Hibekoa’e ondatio, ami’ty hoe: Nandilatse iraho, nimengoheko ty hahiti’e vaho tsy sazò ahy;
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
toe jineba’e ty troko tsy hivariña’e mb’an-koboñ’ao, ho isa’ ty fiaiko i fireandreañey.
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
Inao, fanoen’ Añahare iaby rezay, in-droe, eka in-telo amy t’indaty,
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
hampolie’e boak’an-tsikeokeok’ ao ty tro’e, hiloeloe an-kazavàn-kavelo.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
Mitomira ry Iobe, janjiño iraho; mianjiña le hivolañe.
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
Ihe aman’ entañe, toiño; mitaroña fa te hañatò azo iraho.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
Naho tsie, mitsatsiha, mianjiña, vaho hanarako hihitse.
