Jobs 33
1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
Toe Job, ka lok hae tahngai ah; ka thuih ih loknawk boih hae tahngai ah.
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
Khenah, vaihi pakha ka angh moe, ka palai mah lokthuih.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
Ka loknawk loe ka poek toenghaih hoiah ni angzoh; ka palai mah kahoih palunghahaih lok to thuih.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
Sithaw ih Muithla mah ni kai hae sak moe, Thacak Angraeng ih takhi mah hinghaih ang paek.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
Na pathim thaih nahaeloe na patim ah, amsakcoek ah loe ka hmaa ah angdoe ah.
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
Khenah, Sithaw hmaa ah kai doeh nang baktiah ni ka oh, kai doeh long hoiah ni sak toeng.
7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
Khenah, na zit han koi kai khaeah tidoeh om ai; na nuiah kazit ban to ka koeng mak ai.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
Na thuih ih lok to ka thaih, na thuih ih loknawk to ka thaih boeh,
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
kai loe ka ciim, zae sakhaih ka tawn ai; sakpazaehaih doeh ka tawn ai.
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
Khenah, Sithaw mah ka zaehaih pakrong; kai hae a misa ah ang suek,
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
ka khok hae thlong ang thuk pae moe, ka caehhaih loklamnawk boih ang pakaa, tiah na thuih.
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
Khenah, na thuih pazae boeh; lok kang pathim han vop, Sithaw loe kami pongah len kue.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
Anih mah ka sak ih hmuen kawng pongah lok pathim ai, tiah na thuih moe, Sithaw to na laisaep thuih loe?
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
Sithaw mah lok vaito thuih pacoengah, kalah loklam bang hoiah lok a thuih pae let, toe kami mah panoek pae thai ai.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
Kami loe iih angam moe, iihhaih ahmuen ah a iih, qum amang ah hnuksakhaih mah,
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
a naa thungah lok to thuih pae moe, thuitaekhaih lok to paek,
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
kami mah sak atimhaih to pahnawt moe, amoekhaih tawn han ai ah a sak.
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
Anih hinghaih to tangqom thung hoiah Sithaw mah pahlong moe, sumsen hoi duek han ai ah pakaa pae.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
Anih loe iihhaih ahmuen ah angsong hanah nathaih hoiah kami to thuitaek moe, ahuhnawk boih to natsak;
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
To naah a hinghaih mah buh to panuet moe, palung mah buhcaak angnaa pae ai.
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
Anih loe zaek kaeng boeh moe, kamtueng vai ai ahuhnawk doeh, amtueng boih.
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
Ue, a hinghaih mah taprong to pangh tathuk, a hinghaih amrosakkungnawk khaeah phak tom boeh.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
Toe kaminawk khaeah toenghaih loklam to patuek hanah, van kami sangto thungah, maeto mah Sithaw hoi kami salakah laicaeh ah om nahaeloe,
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
Sithaw mah anih to tahmen ah loe, Tangqom thung caeh han ai ah anih to pahlong ah; anih akranghaih to ka hnuk boeh, tiah thui tih.
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
To naah anih ih ngan loe nawkta ngan baktiah angcoeng let ueloe, thendoeng nathuem ih baktih toengah om let tih.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
Anih mah Sithaw khaeah lawkthui ueloe, mikhmai hoihaih to hnu tih; anghoehaih hoi Sithaw ih mikhmai to hnu tih; Sithaw mah a toenghaih to kami hanah paek.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
Anih mah kaminawk hmaa ah, Mi kawbaktih mah doeh ka zae moeng boeh, toenghaih to toeng ai ah ka sak moeng boeh, to hmuen mah kai han avanghaih tidoeh na paek ai, tiah thui nahaeloe,
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
Anih mah tangqom thung hoiah a hinghaih to akrang ueloe, a hinghaih mah aanghaih to hnu tih.
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
Khenah, Sithaw mah hae hmuennawk hae kami khaeah sak toepsoep;
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
anih hinghaih to tangqom thung hoiah amlaemsak let moe, hinghaih paek aanghaih thungah a caeh haih.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
Aw Job, naa to patuengah loe, ka lok hae acoehaih hoiah tahngai ah; anghngai duem ah; lok kang thuih han vop.
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
Lokthuih na koeh nahaeloe, na pathim ah; toenghaih hnuksak han ka koeh pongah, lok na thui ah.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
Toe lokthuih han na tawn ai nahaeloe, ka lok hae tahngai ah; anghngai duem ah, palunghahaih kang patuk han, tiah a naa.
