Jobs 32
1 Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.
A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
2 Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.
Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
3 Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.
Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
4 For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;
Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
5 men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.
Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
6 Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.
I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
7 Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»
Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.
Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.
Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
10 Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.
Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
11 Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.
Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
12 Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
13 Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»
I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
14 Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.
Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
15 Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.
Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
16 Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?
Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
17 Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.
Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
18 For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.
Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
19 Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.
Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
20 Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.
Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
21 Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;
Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
22 å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.
Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
