Jobs 32

1 Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.

nAa le nijihetse tsy nanoiñe Iobe indaty telo rey, ie nivañoñe am-pihaino’e avao.

2 Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.

Niforoforo amy zao ty haboseha’ i Elihò ana’ i Barakele ana’ i Bozý nte-Rame; niforoforoe’e t’Iobe amy t’ie mañatò-vatañe añatrefan’ Añahare,

3 Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.

nahabosek’ aze ka i rañe’ Iobe telo rey amy te tsy nahavale, fe ndra namatse Iobe.

4 For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;

Ie amy zao, nandiñe ty hazoke’ iareoy t’i Eliho vaho nisaontsy am’Iobe.

5 men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.

Aa ie nioni’ i Eliho te tsy aman-katoi’e ty falie’ indaty telo rey, le nifombo an-kaboseke.

6 Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.

Aa le nanoiñe ami’ty hoe t’i Eliho ana’ i Barakele ana’ i Bozý: Toe tora’e an-taoñe iraho, androa­navy nahareo; le nihemban-draho tsy nahavany hitaroñe ty heveko.

7 Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»

Hoe iraho: O androo ro hilañoñe, ty hamaro taoñe ro hañoke hihitse.

8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.

Fe i arofo am’ondatioy, naho i kofòn’ El-Sadaiy ty manolo-kilala am’iareo.

9 Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.

Tsy t’ie antetse ro mahihitse, tsy te zoke ro mahilala ty hatò.

10 Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.

Aa le hoe iraho, Janjiño; hitaroñe o entakoo ka.

11 Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.

Ie zao, nahaliñe o asa’ areoo iraho, tsinanoko o niereñerea’ areoo, ie nitsikarahe’areo ty ho lañoneñe.

12 Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.

Toe nitsendreñe anahareo iraho, fe leo raike tsy nahafandietse Iobe, ndra raik’ ama’ areo tsy nahavale o enta’eo.

13 Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»

Ko manao ty hoe: Nitendreke hihitse zahay; ho roahen’ Añahare, fa tsy ondaty.

14 Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.

Tsy nalaha’e amako o saontsi’eo, vaho tsy o lañona’areoo ty hatoiko.

15 Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.

Angoae iereo, tsy mamale ka; nijiañe ty saontsi’ iareo.

16 Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?

Aa handiñe avao hao iraho? ie nijohañe, tsy mahafanoiñe.

17 Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.

Hivaleako ka ami’ty ahiko; hitaroñe ty heveko.

18 For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.

Toe lifo-bolan-draho; manjitse ahy ty trok’ amako atoa.

19 Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.

Toe manahake ty divay tsy amam-pikofò’e ty troko, fa hiporitsake hoe zonjòn-divay vao.

20 Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.

Adono hivolan-draho hanintsiñako; Apoho hanoka-tsoñy hitoiñako.

21 Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;

Ehe te tsy eo ty ho rihieko, ndra t’indaty ho lombofeko.

22 å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.

Tsy haiko ty mitsiriry fa ho nasintan’ Andrianamboatse aniany.