Jobs 32
1 Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.
Job in nolna bei kahi tia apanchah kheh phat in aloi agolte thumho chun donbut be ding anom tapouve.
2 Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.
Hichun Ram phunga Buz mi Barakel chapa Elihu chu ahung lunghang tai. Job in chonset kana bol nai chuleh Pathen in eigim bolna hi adih e ti ding anop lou jeh a lunghangah ahi.
3 Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.
Job in anel nau adonbut thei uva Pathen joh chu dihmo dinga akilah jeh uva Job loile golte thum chunga jong kinga ahi.
4 For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;
Elihun adangho Job koma thu asei diu chu anga nga jeng ahi. Ijeh inem itile amaho chu ama sanga upajo ahiuve.
5 men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.
Ahinlah amahon adonbut be tahlou u amu phat in lunghang tah in ahung paodoh e.
6 Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.
Buz mi Barakel chapa Elihun aseitai. Keima khangdong kahin nangho upa nahiuve. Hijeh a chu nangho komma kalunggel kasei ding chu kakhongai ahi.
7 Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»
Keigel in ateh jep hon thu seiju hen, ijeh inem itile upa ho a hi chihna hung ahi.
8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.
Ahin mihem te sunga chu lhagao um ahi. Hatchungnungpa hu haikhuma amaho sunga um hiche chun achihsah u ahi.
9 Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.
Phatkhat tengle upa ho jong aching ji pouve. Khatvei vei teng thutan dihje ahe pouve.
10 Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.
Hijeh chun kasei ngaijun chuleh kalunggel seipeh uvinge.
11 Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.
Keiman nang thusei phat hitih chan sung hin kahin ngah in nakinel nahou lunglut tah in kahin ngaijin, khomulouva nathusei doh hou kangaije.
12 Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.
Nathusei hou kangaije, ahin khat chan jong nanel thei pouve. Ahiloule aminelna nadonbut thei pouve.
13 Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»
Amapa hi eiho dingin aching beh seh e, Pathen bouvin ama ajo ding ahi tin kakoma sei hih un.
14 Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.
Job chun keima einel hihen hileh nanghon namanchah u hettheina bangin donbut ponge.
15 Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.
Seibe ding helouva lunggimma tou nahiuve.
16 Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?
Tua nangho thipbeh a naum bang uva hi ken kanga nga nahlai dingu ham? Keijong thipbeh a kaum jing ding ham?
17 Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.
Ahipoi halkhat beh kaseija kalunggel kasei ding ahi.
18 For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.
Ijeh inem itile, kalung in adol joulou thu cheng tampi ho seidoh hi kasunga ka lhagaovin seidoh dingin eino tuntun e.
19 Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.
Keima ahom umlou jubom tobang kahin, jupohna thah pohkeh ding sa tobang kahi.
20 Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.
Kalung ol theina dinga kasei ding ahi. Hijeh chun ka donbutna penge.
21 Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;
Kadei tah in jong kichem ponge, ahiloule koimacha pachat lhem bol ponge.
22 å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.
Keiman joulhep ding kagot a ahile eisempan gangtah in eisumang jeng hen.
