Jobs 32
1 Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.
Amah mikhmuh ah amah te a dueng sak dongah te rhoek hlang pathum Job a doo te kangkuen uh.
2 Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.
Te dongah Ram koca kah Buzi Barakel capa Elihu kah a thintoek tah Job taengah sai coeng. Pathen lakah amah hinglu te a tang sak dongah a thintoek khaw sai.
3 Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.
Hlatnah hmu uh pawt dae Job te a boe sak uh dongah anih kah thintoek khaw a hui pathum taengah sai van.
4 For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;
Amih boeih khuiah Elihu tah a kum la a ham dongah Job te ol neh a rhing.
5 men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.
Hlang pathum ka dongah hlatnah a om pawt te Elihu a hmuh vaengah a thintoek te sai.
6 Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.
Te dongah Buzi Barakel capa Elihu loh a doo tih, “Kai he a kum la ka noe tih nangmih tah na ham. Te dongah ka kawl uh tih nangmih taengah kamah kah poeknah thui ham khaw ka rhih.
7 Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»
Cueihnah he a khohnin nen khaw a thui uh vetih kum a yet a tukkil uh mako ka ti.
8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.
Mueihla he hlanghing ah om dae Tlungthang hiil long ni amih a yakming sak.
9 Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.
Muep aka cueih neh patong rhoek loh khaw laitloeknah te a yakming uh moenih.
10 Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.
Te dongah kai taengkah hnatun uh lah ka ti. Kai khaw ka poeknah ka thui van eh.
11 Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.
Nangmih ol te ka lamtawn ne. Olthui na khe uh vaengah nangmih kah lungcuei te hna ka kaeng thil.
12 Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.
Nangmih khaw kan yakming vaengah Job taengkah a tluung ol te aka doo na om uh moenih he.
13 Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»
“Cueihnah m'hmuh coeng, anih te hlang pawt tih Pathen loh khoek saeh,” ti uh ve.
14 Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.
Olthui neh kai taengah rhong a pai pawt dongah nangmih ol neh anih te ka thuung mahpawh,” a ti nah.
15 Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.
Amih lamkah ol khaw vawt uh tih, a rhihyawp uh dongah koep doo uh pawh.
16 Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?
Koep doo mueh la pai uh tih a cal uh pawt dongah ka lamtawn aya?
17 Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.
Kai khaw kamah hamsum te ka doo vetih kai khaw kamah kah poeknah te ka thui van ni.
18 For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.
Olthui khaw ka hah tih ka bungko kah mueihla loh kamah n'kilh coeng.
19 Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.
Ka bungko he misurtui bangla khui pawt tih tui-um thai bangla ueth.
20 Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.
Ka thui daengah ni kai ham a hoengpoek eh. Ka hmuilai ka ong vetih ka doo pueng ni.
21 Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;
Hlang maelhmai te ka dan tarha pawt vetih hlang te ka hlae tarha mahpawh.
22 å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.
Hlang hlae ham khaw ka ming moenih, kai aka saii loh kai he phawn n'khoe lah ve.
