Jobs 31

1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

“Ndakaita sungano nameso angu kuti ndirege kutarisa musikana noruchiva.

2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

Nokuti mugove womunhu unobva kumusoro kuna Mwari ndoweiko, iyo nhaka yake inobva kuna Wamasimba Ose?

3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

Ko, hakuzi kuparadzwa kwavakaipa, nenjodzi kuna avo vanoita zvakaipa here?

4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

Ko, iye haaoni nzira dzangu uye haaverengi nhambwe dzangu dzose here?

5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

“Kana ndakafamba nenzira yenhema kana kuti tsoka dzangu dzakamhanyira kunyengera,

6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

Mwari ngaandiyere pachiyero chakatendeka uye achaziva kuti handina mhosva,

7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

kana tsoka dzangu dzakatsauka kubva pagwara, kana kuti mwoyo wangu wakatevera meso angu, kana kuti maoko angu akasvibiswa,

8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

ipapo vamwe ngavadye zvandakadyara, uye mbesa dzangu ngadzidzurwe.

9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

“Kana mwoyo wangu wakanyengerwa nomukadzi, kana kuti ndakavandira pamusuo wemuvakidzani wangu,

10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

ipapo mukadzi wangu ngaakuye zviyo zvomumwe murume, uye vamwe varume ngavavate naye.

11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

Nokuti chingadai chiri chinhu chinonyadzisa, chivi chinofanira kutongwa.

12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

Ndiwo moto unopfuta kusvikira pakuparadzwa; ungadai wakadzura mukohwo wangu.

13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

“Kana ndichinge ndaramba kururamisira varanda vangu, pavane mhaka neni,

14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

ndichaita sei pandichasangana naMwari? Ndichatiiko ndikanzi ndizvidavirire?

15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

Ko, iye akandiisa muchizvaro haazi iye akavaita here? Ko, haazi iye mumwe chete akatiumba tose muna vanamai vedu here?

16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

“Kana ndakaramba zvido zvevarombo kana kurega meso echirikadzi achineta,

17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

kana ndakazvidyira chingwa changu, ndisingachigoverani nenherera,

18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

asi kubva paujaya hwangu ndakamurera sezvinoitwa nababa, uye kubva pakuberekwa kwangu ndakatungamirira chirikadzi,

19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

kana ndakaona mumwe achiparara nokuda kwokushaya zvokupfeka, kana munhu anoshayiwa asina nguo,

20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

uye mwoyo wake ukasandiropafadza nokuti adziyirwa namakushe amakwai angu,

21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

kana ndakasimudzira nherera ruoko rwangu ndichiziva kuti ndinozivikanwa padare redzimhosva,

22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

ipapo ruoko rwangu ngaruwe papfudzi rangu, ruwire pasi napafundo.

23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

Nokuti ndaitya kuparadza kunobva kuna Mwari, uye handina kuita zvinhu zvakadaro nokuti ndaitya kubwinya kwake.

24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

“Kana ndakaisa chivimbo changu pagoridhe, kana kuti kugoridhe rakaisvonaka ndikati, ‘Ndiwe chivimbo changu,’

25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

kana ndakafadzwa nepfuma yangu huru, mukomborero wakabva mumaoko angu,

26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

kana ndakava nehanya nezuva pakubwinya kwaro, kana mwedzi uchifamba mukubwinya,

27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

zvokuti mwoyo wangu wakanyengereka pakavanda, uye ruoko rwangu rukazviremekedza nokuzvisveta,

28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

zvino izvozviwo zvingangova zvivi zvinofanira kutongwa, nokuti ndainge ndisina kutendeka kuna Mwari wokumusoro.

29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

“Kana ndakafadzwa nokurasikirwa kwomuvengi wangu, kana kufara zvikuru pamusoro penhamo yakamuwira,

30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

handina kutendera muromo wangu kutadza, nokudana chituko pamusoro poupenyu hwake,

31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

kana vanhu veimba yangu vasina kumboti, ‘Ndianiko asina kumbogutswa nenyama yaJobho?’

32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

Hapana mutorwa akavata usiku hwose munzira dzomumusha, nokuti musuo wangu wakaramba wakazarurirwa vashanyi.

33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

Kana ndakavanza chivi changu saAdhamu, nokuviga mhosva yangu mumwoyo mangu,

34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

nokuda kwokuti ndaitya kwazvo vanhu vazhinji, uye ndakatya kwazvo kuzvidza kwevemhuri, zvokuti ndakaramba ndinyerere ndikasabuda kunze,

35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

“Haiwa, dai ndaiva nomumwe angandinzwa! Ndinonyora runyoro rwangu ndichizvidzivirira iye zvino, Wamasimba Ose ngaandipindure; mupomeri wangu ngaanyore rugwaro rwezvaanondipomera.

36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

Zvirokwazvo ndairutakura pamapfudzi angu, ndairupfeka sekorona.

37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

Ndaimupa kuzvidavirira kwangu kwenhambwe imwe neimwe; ndaiswedera kwaari somuchinda.

38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

“Kana munda wangu ukadanidzira kwandiri uchindipa mhosva, uye miforo yose ikanyorova nemisodzi,

39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

kana ndakadya zvibereko zvawo ndisingaripi, kana ndakaparadza upenyu hwavanourima,

40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

ipapo rukato ngarumere pachinzvimbo chegorosi, nesora pachinzvimbo chebhari.” Mashoko aJobho apera.