Jobs 31
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
