Jobs 31

1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.

2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?

3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?

4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?

5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik

6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

- la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -

7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,

8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!

9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,

10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!

11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;

12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.

13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?

14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?

15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?

16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?

17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?

18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.

19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?

20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?

21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?

22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!

23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.

24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?

25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?

26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,

27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?

28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.

29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?

30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.

31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?

32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.

33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,

34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?

35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!

36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;

37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.

38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,

39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,

40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.