Jobs 31
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.
