Jobs 31
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
“Mwen te fè yon akò ak zye m; alò kòman konsa mwen ta kab voye rega mwen sou yon vyèj?
2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
Paske se kisa ki pòsyon Bondye soti anwo a, ak eritaj a Toupwisan an soti anwo a?
3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
Èske li pa yon malè pou sila ki pa dwat yo, ak yon dezas pou sila ki fè inikite yo?
4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Èske Li pa wè chemen mwen yo e kontwole tout pa mwen yo?
5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
“Si mwen te mache nan sa ki fo, e pye m te kouri dèyè twonpe moun,
6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
(kite Li peze mwen nan yon balans ki jis e kite Bondye konnen entegrite m).
7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
Si pa m yo te vire kite chemen an, oswa kè m te swiv zye m, oswa si gen yon tach ki kole sou men m,
8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
kite mwen simen pou yon lòt ta manje, e kite tout sa m plante vin rache.
9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
“Si kè m te sedwi pa yon fanm, oswa mwen te mize nan pòtay vwazen mwen,
10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
kite madanm mwen graje pou yon lòt e kite lòt yo vin kouche sou li.
11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
Paske sa ta yon krim sansyèl; anplis, li ta yon inikite ki ta dwe jije.
12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
Paske li ta yon dife ki pou limen jis rive nan Sejou Lanmò yo e ta derasine tout byen mwen ranmase yo.
13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
Si mwen te refize demand esklav mwen an, gason kon fanm, lè l te fè yon plent kont mwen,
14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
alò, kisa mwen ta kab fè lè Bondye leve? Konsa, lè L rele m pou jijman, ki repons mwen ta kab bay Li?
15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Èske Sila ki te fè m nan vant lan pa t fè li menm tou? Se pa Li sèl ki te fòme nou nan vant lan?
16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
Si mwen te anpeche malere yo nan dezi yo, oswa te fè zye a vèv la pa wè klè,
17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
oswa te manje pòsyon pa mwen pou kont mwen san òfelen an pa jwen ladann,
18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
(Men depi jenès mwen, òfelen an te grandi avè m tankou papa l e soti nan anfans lan, mwen te fè gid pou vèv la),
19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
si mwen te wè yon moun peri akoz mank rad, oswa ke sila ak bezwen pa t gen anyen pou kouvri l,
20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
si kè li pa t beni m, si li pa t chofe ak lenn mouton mwen an,
21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
si mwen te leve men m kont òfelen an, akoz mwen te wè soutyen mwen nan pòtay la,
22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
alò, kite zepòl mwen tonbe sòti nan zepòl li, e bra m kase soti nan zo li.
23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
Paske m pè anpil malè Bondye a. Li tèlman gran ak majeste, m pa ka fè anyen devan L.
24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Si se nan lò mwen te mete espwa m, pou m te di lò fen a, ‘se ou ki konfyans mwen,’
25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
Si mwen te rejwi akoz byen mwen yo te tèlman gran, e akoz men m te tèlman ranmase anpil;
26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
si mwen te gade solèy la lè l t ap brile, oswa lalin nan lè li prale nan bèlte li,
27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
epi kè m te vin sedwi an sekrè, e men mwen te voye yon bo ki sòti nan bouch mwen,
28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
sa osi ta yon inikite ki merite jijman, paske mwen t ap abandone Bondye anwo a.
29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
Èske mwen te rejwi lè lènmi m te vin disparèt nèt? Oswa bat men m lè mal vin rive li?
30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
Non, mwen pa t kite bouch mwen peche, ni mwen pa t mande pou l ta mouri avèk malediksyon.
31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
Èske mesye nan tant mwen yo pa t di: ‘Ou pa p twouve yon moun ki pa satisfè ak vyann pa li a?’
32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
Etranje a pa t rete deyò; mwen te ouvri pòt mwen yo a vwayajè a.
33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
Èske m te kouvri transgresyon mwen yo tankou Adam? Oswa kache inikite mwen nan kè mwen,
34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
akoz mwen te krent gwo foul la? Oswa akoz krent gwo wont lan devan lòt fanmi yo, te kenbe silans mwen e pa t sòti deyò?
35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
O ke m te gen yon moun ki pou tande mwen! Gade byen, men otograf mwen! Kite Toupwisan an reponn mwen! Mennen pwosè vèbal ke akizè a te ekri.
36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
Anverite, mwen ta pote l sou zepòl mwen; mwen ta mare l sou mwen tankou yon kouwòn.
37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Mwen ta deklare a Li fòs kantite pa pye mwen yo pran. Tankou yon prens mwen ta parèt devan L.
38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
Si menm teren mwen an rele kont mwen, e tout tranch li yo kriye ansanm;
39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
si mwen te manje fwi li san lajan, oswa te kòz ke mèt li yo te pèdi lavi yo,
40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
kite pikan yo grandi olye ble e zèb santi fò ranplase lòj la.” Pawòl yo a Job se fini.
