Jobs 31
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.
2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?
3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?
4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?
5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?
6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.
7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:
8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.
9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:
10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.
11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.
12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.
13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?
14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?
15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.
16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?
17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?
18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.
19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,
20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?
21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,
22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.
23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.
24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?
25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?
26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,
27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?
28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.
29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?
30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.
31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!
32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.
33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?
34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.
35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,
36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,
37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.
38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,
39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:
40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.
