Jobs 31
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,
14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?
15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,
22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'
25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?
32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?
35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,
36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.
37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”
38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.
