Jobs 31

1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

Ka mit ni lawkkamnae a sak, Bang kecu dawk maw tangla hah ka mit ni a khet han.

2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

Hatdawkvah, lathueng lae Cathut koehoi ka coe hane hoi, Athakasaipounge koehoi a parâw e teh bangmaw.

3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

Tamikathoutnaw raphoe teh, payonpakainae ka sak e naw rawkphainae nahoehmaw.

4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

Ama ni ka lamthung hah a hmu teh, ka khokhnuk pueng hai be a touk nahoehmaw.

5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

Kalan hoeh e lah ka hring pawiteh, hoeh pawiteh, dumyennae hoi ka khok a hue rang pawiteh,

6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

Kânging e yawcu khingnae hoi na khing haw, Cathut ni ka lannae hah a panue thai han.

7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

Ka pahni ni lamthung phen boipawiteh, ka mit hoi ka hmu e patetlah lungthin ka tawn pawiteh, ka kut dawk ka tamang e kâbet pawiteh,

8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

Cati na tu sak haw, ayâ louk ni cat naseh, ka a hane be phawng naseh.

9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

Napui ni ka lungthin na pasawt payon pawiteh, ka imri e takhang arulahoi ka tuet pawiteh,

10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

ka yu ni ayâ hane cakang phawm naseh. Ayâ ni ipkhai naseh.

11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

Bangkongtetpawiteh, hot teh kathoute lah awm vaiteh, lawkcengnae koe tâcokhai hanelah kamcu e payonnae lah ao han.

12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

Bangkongtetpawiteh, raphoe hanelah hmai ni a kak e lah ao han, Ka tawn e abuemlah be kahmat e lah ao han.

13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

Ka sannu sanpanaw ni kai koe a phuenang awh navah, noutna laipalah kaawm pawiteh,

14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

BAWIPA a thaw torei teh, kai ni bangmaw ka sak han. Na toun navah bangtelamaw ka pato han.

15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

Von thung vah kai ka sak e ni, ahnimouh hai sak hoehnamaw, ama ni manu e von thung rei na sak hoehnamaw.

16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

Karoedengnaw, e a ngainae hah poe laipalah kaawm pawiteh, lahmainaw lung ka pout sak pawiteh,

17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

naranaw hah canei hane rei laipalah, kama dueng ouk ka cat pawiteh,

18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

Hateiteh, ahni hah ka nawca hoi a na pa patetlah ka okhai, anu e von thung hoi lahmai patetlah ka khetyawt toe.

19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

Tami bangpatet hai hnicu laipalah kadout e hoi, tami karoedengnaw kâkhu han ka tawn hoeh e ka hmawt boipawiteh,

20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

A lungthin hoi kai yawhawi na poe hoeh teh, ka tumuen hoi phu ka bet sak hoehpawiteh,

21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

longkha koe e kabawpnae ka hmu torei teh, naranaw taranlahoi ka kut ka dâw pawiteh,

22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

ka kut heh ka loung dawk hoi kârakhing naseh, ka lounghrunaw hah kâkhoe naseh.

23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

Bangkongtetpawiteh, Cathut koehoi rawkphainae teh, kai hanelah taki a tho poung, bangkongtetpawiteh, a lentoenae teh ka khang thai mahoeh.

24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

Sui hah ngaihawinae hoi ka sak teh, nang teh ka lungmawngnae doeh, telah suikathoung koe ka dei boipawiteh,

25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

ka kut hoi ka tawk e ni moikapap a hmu teh, ka tawntanae a len poung dawkvah, lunghawinae ka tawn boipawiteh,

26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

kanî a sei torei ka pouk teh, a angnae hoi ka cet e thapa hah a lawkpui lah ka pouk teh,

27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

hottelah ka lungthin hah arulahoi a pasawt teh, ka pahni ni ka kut pahnuem pawiteh,

28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

het haiyah lawkcengnae hmuen koe phakhai han kamcu e payonnae doeh. Bangkongtetpawiteh, lathueng la kaawm e Cathut hah pahnawt e lah ao.

29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

Ka hmuhma e lathueng vah, rawkphainae a pha navah, ka lunghawi teh, a lathueng vah kathout e ka hmu navah, kai kâoup pawiteh,

30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

Ka pahni ni yonnae dawk thoseh, a hringnae hah thoebo hane kâpoe hanelah ka pasoung hoeh e thoseh,

31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

Lukkareiim dawk taminaw ni a teng vah kaawm e apimaw von ka hlam e kaawm boi,

32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

Hateiteh, imyin ni lam vah roe boi hoeh, Bangkongtetpawiteh, kahlawng ka cet naw hanelah ka im vah tho ouk ka paawng pouh.

33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

Adam patetlah kâtapoenae hah ka ramuk teh, ka payonpakainae hah ka lungtabue thung ka hrawk pawiteh,

34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

Tamimaya a pap poung dawkvah, ka taki teh ka imthungnaw dudamnae ka taki kecu dawkvah, duem ka o e hoi alawilah tâco thai hoeh e lah kaawm pawiteh,

35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

Oe, kapanuekkhaikung buet tabang awm haw pawiteh, khenhaw! hetteh kaie kutnout doeh, Athakasaipounge ni, na pato haw pawiteh, kai na katarannaw ni cauk dawk thut haw pawiteh,

36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

Ka loung dawk hoi roeroe ka sin vaiteh, bawilukhung patetlah ka kâmuk han ei.

37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

Ka khokhnuknaw pueng hai ama koe ka pâpho han, bawi patetlah ama teh ka hnai han ei.

38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

Ka ram ni kai taranlahoi a hram teh, laikawk kongnaw ni cungtalah khui awh pawiteh,

39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

aphu poe laipalah a pawnaw hah ka ca teh, katawnkungnaw hringnae sung sak e lah kaawm boipawiteh,

40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

hottelah cang yueng lah pâkhing paw naseh, Catun yueng lah phovainaw paw naseh telah a ti, Job e lawk a pâpout toe.