Jobs 30
1 Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.
“Nanso mprempren wɔserew me, nnipa a manyin sen wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nguan ho akraman tena.
2 Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;
Mfaso bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, bere a wɔn ahoɔden afi wɔn mu?
3 Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,
Ohia ne ɔkɔm ama wɔn ho atetew, wɔnantew asase kesee ne asase bonin so anadwo.
4 og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.
Wɔboaboaa nkyenhaban ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde sare so nnua ntin yɛɛ wɔn aduan.
5 Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.
Wɔn mfɛfo pam wɔn fii wɔn mu, na wohuroo wɔn sɛ akorɔmfo.
6 Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;
Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa suka a emu awo, abotan ne fam ntokuru mu,
7 og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;
wosuu sɛ mfurum wɔ wuram na wɔfofɔree so wɔ ɔdɔtɔ ase.
8 ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.
Kuw a wɔmfra na wonni din, wɔpam wɔn fii asase no so.
9 No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.
“Na nnɛ yi wɔn mmabarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusude wɔ wɔn mu.
10 Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.
Wokyi me na wontwiw mmɛn me; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasu gu mʼanim.
11 Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.
Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ nea wɔpɛ wɔ mʼanim.
12 Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.
Abusuakuw no tow hyɛ me so wɔ me nifa so; wosum mʼanan mfiri, na wosisi mpie tia me.
13 Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.
Wosisiw mʼakwan; na wonya me sɛe me na obiara mmoa me.
14 Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.
Wɔba te sɛ nea wofi ntokuru a ano abae mu; wɔnam mmubui no mu munumunum ba.
15 Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.
Ahunahuna ma me ho dwiriw me; mʼanuonyam atu kɔ sɛnea mframa abɔ agu, me bammɔ atu ayera sɛ omununkum.
16 No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.
“Na mprempren, me nkwa resa; na amanehununna akyekyere me.
17 Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.
Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyaw a ɛwe me no nnyae.
18 Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.
Onyankopɔn fi ne tumi mu yɛ sɛ adurade ma me; omia me te sɛ mʼatade kɔn.
19 Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.
Ɔtow me kyene dontori mu na ɔma me yɛ sɛ mfutuma ne nsõ.
20 Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.
“Onyankopɔn, misu mefrɛ wo, nanso wummua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
21 Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.
Woba me so anibere so; wode wʼabasa mu tumi tow hyɛ me so.
22 Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.
Wuhwim me na wode mframa pia me; wudenkyidenkyi me wɔ ahum mu.
23 Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.
Minim sɛ wode me bɛkɔ owu mu, faako a woahyɛ ama ateasefo nyinaa no.
24 Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?
“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ bere a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
25 Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?
Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu ana? Me kra werɛ anhow amma ahiafo ana?
26 Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.
Nanso bere a mʼani da papa so no, bɔne bae; bere a mepɛɛ hann no sum na edurui.
27 Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.
Me yafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
28 Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.
Menenam a mabiri, nanso ɛnyɛ sɛ owia na ahyew me; migyina aguabɔbea na misu pɛ mmoa.
29 Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.
Madan nnompo nuabarima, me ne mpatu na ɛbɔ.
30 Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.
Me honam ani biri na ehuanhuan; atiridii ama me ho adɔ.
31 Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.
Me sanku bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyigyei.
