Jobs 30
1 Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.
“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
2 Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;
Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
3 Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,
Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
4 og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.
Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
5 Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.
Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
6 Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;
Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
7 og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;
Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
8 ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.
Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
9 No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.
“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
10 Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.
Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
11 Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.
Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
12 Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.
Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
13 Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.
Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
14 Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.
Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
15 Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.
Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
16 No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.
“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
17 Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.
Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
18 Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.
Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
19 Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.
Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
20 Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.
“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
21 Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.
Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
22 Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.
Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
23 Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.
Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
24 Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?
“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
25 Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?
Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
26 Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.
Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
27 Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.
İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
28 Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.
Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
29 Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.
Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
30 Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.
Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
31 Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.
Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
