Jobs 30

1 Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

Fa ankehitriny kosa dia mihomehy ahy na dia izay tokon-jandriko aza, dia zanak’ ireo izay nolaviko tsy ho isan’ ny amboa miandry ny ondriko akory aza.

2 Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

Eny, mampaninona ahy ny herin’ ny tànan’ ireo. Izay efa very fahatanjahana?

3 Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

Manjenjena noho ny tsi-fisian-kanina sy ny mosary izy; Homankomana foana any an-tany karankaina izy, dia eo an-katoky ny loza sy ny fandringanana.

4 og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

Mitsongo anambodihena eo amin’ ny kirihitrala izy, ary ny fakan’ ny anjavidy no fihinany.

5 Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

Roahina tsy ho eo amin’ ny olona izy sady akoraina toy ny mpangalatra.

6 Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

Any an-dohasaha mahatsiravina no tsy maintsy itoerany, dia ao an-dava-tany sy an-dava-bato.

7 og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

Minananana eny amin’ ny kirihitrala izy ary mitangorona eo ambanin’ ny amiana.

8 ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

Zanaky ny adala izy sady zanaky ny tsy manan-kaja, ka roahina tsy ho eo amin’ ny tany.

9 No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

Ary ankehitriny efa ataony an-kira aho. Eny, efa ambentinteniny aho.

10 Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

Ataony toy ny zava-betaveta aho ka halaviriny, ary tsy menatra handrora ny tavako izy.

11 Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

Fa noketrahin’ Andriamanitra ny kofehiko, ka nampietreny aho; Ka dia mba nesorin’ iretsy kosa teo anatrehako ny lamboridiny.

12 Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

Misy androvolahy mitsangana eo ankavanako; Manosika ny tongotro hiala izy ary manandratra tovon-tany hampidirany loza amiko.

13 Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

Mandrava ny lalako sy manararaotra ny andravana ahy izy, nefa ny tenany tsy manan-kamonjy,

14 Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

Toy ny fiditra eo amin’ ny banga lehibe no fihaviny, ka avy ao amin’ ny voarava no imaonany.

15 Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

Voatodika hamely ahy ny fampitahorana: Manenjika ny voninahitro tahaka ny rivotra izy, ka levona tahaka ny rahona ny famonjena ahy

16 No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

Ary ankehitriny, raraka ato anatiko ny fanahiko. Fenjàn’ ny andro fahoriana aho.

17 Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

Ny alina mampahalò ny taolako ho afaka amiko, ary tsy mitsahatra ireo manotahota ahy ireo.

18 Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

Noho ny haben’ ny hery dia tonga tsy antonona ny akanjoko, manenda ahy tahaka ny vozon-dobaka izany.

19 Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

Eny, nanary ahy teo amin’ ny fotaka Izy, ka efa tahaka ny vovoka sy ny lavenona aho

20 Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

Mitaraina aminao aho, nefa tsy mihaino ahy Hianao; Mijoro eo aho, nefa ierenao foana.

21 Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

Efa manjary lozabe amiko Hianao; Ny herin’ ny tananao no andrafianao ahy.

22 Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

Aingainao ho eny amin’ ny rivotra aho ka alefanao handeha, ary levoninao amin’ ny tafio-drivotra mifofofofo ho tsinontsinona aho.

23 Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

Fa fantatro fa hampodinao any amin’ ny fahafatesana aho, dia any amin’ ny trano fivorian’ ny olombelona rehetra.

24 Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

Kanefa tsy manainga ny tànany va ny olona, raha ianjeran’ ny rava? Ary tsy mitaraina va izy, raha tratry ny loza?

25 Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

Tsy nitomany ny ory va aho? Tsy nangorakoraka ny malahelo va ny fanahiko?

26 Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

Fa niandry ny soa aho, kanjo tonga ny ratsy; Ary nanantena ny mazava aho, kanjo avy ny maizina.

27 Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

Nandevilevy ny tsinaiko ka tsy nanam-pitsaharana; Nitsena ahy ny andro fahoriana.

28 Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

Mitsaitsaika mitafy lamba fisaonana aho sady tsy mahita masoandro; Mitsangana aho ka mitaraina eo ampivorian’ ny olona.

29 Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

Rahalahin’ ny amboadia aho Ary naman’ ny ostritsa.

30 Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

Efa mainty ny hoditro sady miendakendaka, ary efa karankaina noho ny hafanana ny taolako.

31 Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.

Nanjary fisaonana ny lokangako. Ary feon’ ny mitomany ny sodiko.